Άντε πείτε του ανθρώπου ότι έχει άδικο

Από τον ελληνικό διπλό. . .

Τώρα μεταξύ σοβαρού και αστείου, πρέπει να ομολογήσουμε ότι έχει και τα δίκια του ο τύπος....

H salata είπε και πάλι όλη την αλήθεια.

Συγχαρητήρια.

H παροιμία της ημέρας

Θέλεις θέρισε και δέσε, θέλεις δέσε και κουβάλα.

Και όταν σηκώσω το μπουρδέλο, θα γιορτάζω...

Χιλιάδες Αρειανά μέσα στη βροχή χοροπηδάνε και τραγουδούν.

Είναι το 1- 0 με τη Σαραγόσα στη Θεσσαλονίκη. Τα καλύτερα έρχονται

Ο Παπαδόπουλος χαιρετά την κερκίδα που τον αποθεώνει.

Και είναι μόνο η αρχή. Είμαστε μόλις στο ξεκίνημα. VAMOS ARIS

Έπεσεεεεεεε ! ! ! ! !

Εκατοντάδες άτομα αρρώστησαν όταν μετεωρίτης έπεσε στη γη σε μια απομακρυσμένη περιοχή του Περού. Ο μετεωρίτης δημιούργησε κρατήρα και πολλοί αρρώστησαν από τις αναθυμιάσεις. Σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης μια φλεγόμενη μπάλα έπεσε από τον ουρανό το πρωί του Σαββάτου και συνετρίβη σε απομακρυσμένη πεδιάδα στις Ανδεις, κοντά στην πόλη Καρανάκας, στα σύνορα με τη Βολιβία.

Σύμφωνα με αξιωματούχους επρόκειτο για μετεωρίτη. Δημιουργήθηκε κρατήρας πλάτους 30 μέτρων και βάθους 6 μέτρων. Αρκετά άτομα επισκέφθηκαν των κρατήρα και τουλάχιστον 200 άτομα παραπονέθηκαν για πονοκεφάλους, εμετούς και ναυτία.

(Από το in.gr)

Η παροιμία της ημέρας

Η καμήλα από τ' αυτί δεν κουτσαίνει.

Αντίο κυρ Νίκο. Καλό ταξίδι.

Σήμερα θα μπορούσε να είναι μια χαρούμενη μέρα αλλά δυστυχώς ξημέρωσε δυσάρεστα.

Έφυγε ο πατέρας του φίλου. Έφυγε καθώς κοιμάταν. Ο ίδιος δεν έμαθε ποτέ από τι έπασχε. Ας αναπαυθεί. Ας ηρεμήσει. Η κηδεία έγινε σήμερα. Έφυγε ένας ευαίσθητος και έξυπνος άνθρωπος. Θα τον σκεφτόμαστε πάντα.
Ήρθε και πάλι το περσινό καλοκαίρι στο μυαλό μου. Ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου. Τα ξαναζώ στο μυαλό μου τώρα με το φίλο και τον πατέρα του.

Φίλε κουράγιο.
Και η μάνα μου σου εύχεται συλλυπητήρια από εκεί που είναι.
Φίλε κουράγιο. Η πουτάνα η ζωή συνεχίζεται.

Η παροιμία της ημέρας

Ένας κούκος δε φέρνει την Άνοιξη.

Ακόμη δεν το έχουν πιστέψει ότι κέρδισαν

Kοιτάξτε να δείτε που όντως θα του ξεφύγει καμιά φορά αυτή η μαλακία και θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι...

Δεν θυμάμαι ποιός μου το έστειλε. Όποιος και να είναι, τον ευχαριστώ.

Κρίμα Βυρωνάρα που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Που σου πήραν το Υπουργείο και σε διώξανε με τις κλωτσιές. Που σε πετάξανε κλωτσηδόν. Που δεν ήθελαν ούτε να σε βλέπουν. Που δεν σε έδιωξαν απλά. Εξαφάνισαν και κάθε περίπτωση να περάσει και άλλος Υπουργός δημόσιας τάξης σαν εσένα. Διέλυσαν το ίδιο το Υπουργείο. Για να εξαφανίσουν και την παραμικρή πιθανότητα.

Κρίμα λοιπόν Βυρωνάρα. Κρίμα, κρίμα, κρίμα. Εμείς περνούσαμε υπέροχα μαζί σου.

Παλιό αλλά καλό... σαν το κρασί!

Έρχεται ο Αrtbomber...

Ήρθε και η τέταρτη ιστορία του Artbomber. Μαζευόμαστε σιγά σιγά. Περιμένουμε και τους επόμενους. Περιμένουμε και νέους. Μένουν 11 μέρες ακόμη για να συγκεντρώσουμε το υλικό της πρωτότυπης εκδοτικής προσπάθειας του Artbomber.
Σας βεβαιώνω ότι η συνέχεια θα είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα

Ξέχασε και πάλι την "πόλη του" ο πρωθυπουργός. Και τον θείο του βεβαίως βεβαίως

Kαι πάλι ο Αχιλλέας τίποτα. Σάρωσε στις Σέρρες ο θείος του πρωθυπουργού, έσκισε τους πάντες αλλά και πάλι στην αποθήκη. Και όχι ότι μ΄ενδιαφέρει ο Αχιλλέας δηλαδή αλλά είναι η δεύτερη 4ετία που η πόλη των Σερρών δεν έχει εκπρόσωπο στο κυβερνητικό σχήμα. Εξηγούμαι. Περισσότερο τοπικιστικό το κίνητρό μου.

Πιστεύω εις ένα φραπέ - λέει

Δείτε τι κυκλοφορεί στο internet. Τι άλλο θα βγάλουν πια... Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη φαντασία;
(Σερβιτόρα η Ασπαλένα).

Πιστεύω εις έναν φραπέ,
αφρώδη, παγοκράτορα,
ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής
,εις στομάχους πάντων ερριμένον.

Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν,
του καφέ συνοδό, και λιπογενές
το δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο.

Milk εκ βοδώς, αφρόν αληθινόν,
εκ μιξερός ηλεκτρικού χτυπηθέντα, ού γεννηθέντα,
ομοχρήσιμου του φραπέδι ου το μάτι ορθάνοιξε.

Τον δι' ημάς τους ανθρώπους
και δια την ημετέραν εργασίαν φυτροθέντα εν καφεοδένδρων
και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτου
και αγοράσθη εξ εταιρείας και εσυσκευάσθηκε.

Αγορασθέντα τε υπό ημών εντός μικρής σακουλίτσας
ή κουτιού ή βαζακίου
Και ετοιμάσθη τας πρώτας ώρας κατά τας πρωινάς.
Και εισέπεσε εντός ποτηριού και ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού.

Και πάλιν άφρισε μετά δόξης τσίτα κάνων κοιμητούς
ώστε χουζουρίου έλθη το τέλος.
Και εις το ρεύμα το πάγιον, το χρήσιμον, το μιξεροκινόν,
το εκ της δεής επαραγόμενοντο συν ψυγείου και θηκών συνεργαζώμενο,
ωστε παρασκευαζώμενο, παγακίων και υδάτων ψυχρών.

Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν.
Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ του μπολ.
Προσδοκώ τασάκι καθαρόν.
Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.
Αμήν.

Η παροιμία της ημέρας

Θα το βρει η τάβλα το καρφί της.

Αυτό δεν είναι διαδοχή. Είναι πόλεμος

Ακούστηκε και υιοθετώ τον προβληματισμό. Ο Βενιζέλος θέλει να δείξει το δρόμο του καινούριου που δεν έχει κωλύματα με το παρελθόν και την ονοματολατρεία. Έρχεται ως εκσυγχρονιστής νούμερο 2. Πως θα το κάνει όμως αυτό; Με τον Κουλούρη, τον Τσοχατζόπουλο (που σιχαίνεται τον Γιωργάκη), τον Παπαντωνίου και όλους όσους έδιωξε ο Γιωργάκης στο πλαίσιο της ανανέωσης που επιχείρησε; Προσωπικά μου αρέσει ο Βενιζέλος και περιμένω να δω δείγματα της πολιτικής του στάσης. Υπάρχουν όμως χίλιες παγίδες που πρέπει να προσπεράσει. Για να δούμε...

H παροιμία της ημέρας

Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει.

Το παρακάτω post είναι ένα κομμάτι από το κείμενο που έγραψα με τίτλο: "δηλαδή πρέπει να με κάνετε Νεοδημοκράτη με το στανιό". Ωστόσο για τελείως προσωπικούς λόγους, το post κατέβηκε. Υπήρχαν αναφορές σε ανθρώπους που αγαπώ, οι οποίοι θεώρησαν ότι φωτογραφίζονται από το κείμενο. Κατεβάζω λοιπόν το υπόλοιπο γιατί δεν αφορά κανένα αλλά κρατώ την άποψή μου για το κίνητρο του Έλληνα ψηφοφόρου. Ορίστε...

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι ίδιοι. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν επίσης ότι εφόσον και οι δύο έχουν τους ίδιους οικονομικούς στόχους αναφορικά με την ευρωπαική μας πορεία, δεν μπορεί παρά να είναι παρόμοια τα μέτρα που θα λάβουν. Είμαι τέλος από αυτούς που πιστεύουν ότι οι γενικευμένοι αφορισμοί του ενός από τους δύο (ακριβώς για τους παραπάνω λόγους) είναι από αβάσιμοι ως ανόητοι και από φανατισμένοι ως ανώριμοι.

Η αλήθεια είναι μία. Η διακυβέρνηση της ΝΔ ήταν άθλια. Καμία φαντασία, καμία αποτελεσματικότητα, καμία διαχείριση κρίσης, πολλά σκάνδαλα και πολλοί πολλοί πολλοί κουμπάροι σε όλες τις θέσεις. Γιατί βγήκαν; Γιατί πίστευα και πιστεύω ότι ο Έλληνας ψηφίζει με δύο βασικά κριτήρια. Την οικογενειακή παράδοση και το συμφέρον. Πείτε πόσους νέους γνωρίσατε στη ζωή σας που ψήφιζαν κάτι διαφορετικό από τους γονείς τους. Και μετά εσείς που διαβάζετε αυτό το post κάντε την ίδια ερώτηση και στον εαυτό σας. Αυτό βέβαια είναι ως ένα βαθμό και θεμιτό. Ο άλλος παράγοντας είναι το συμφέρον. "Ποιός θα με βολέψει; Ποιόν έχω γνωστό;"
Και τα δύο κριτήρια είναι τόσο ισχυρά στο DNA του νεοέλληνα που αφήνουν ένα πολύ πολύ μικρό περιθώριο πολιτικής κρίσης. Δηλαδή ο Έλληνας ψηφοφόρος είναι βόδι. Ήταν το ίδιο βόδι όταν έβγαζε το ΠΑΣΟΚ για 20 χρόνια παρά τα όσα έκανε στην Ελλάδα, ειδικά κατά τη διακυβέρνηση Σημίτη. Είναι το ίδιο βόδι και τώρα που ξαναβγάζει με την ίδια διαφορά μια κυβέρνηση που όπου και αν δοκιμάστηκε, απέτυχε. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι ήταν και είναι το ίδιο πράγμα. Αρέσει στους Νεοδημοκράτες. Δεν αρέσει στους ΠΑΣΟΚους. Είναι αυτό που λέμε "άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς". Σιγά το πράγμα. . .

Πέσαμε μέσα πανηγυρικά.

Είχαμε πει στις 17.30 χθες το βράδυ (τα αποτελέσματα της πρώτης στήλης) και σας αντιπαραβάλλουμε τα τελικά (στη δεύτερη)

ΝΔ 42% 41.8 %
ΠΑΣΟΚ 39% 38.1 %
ΚΚΕ 7.5% 8.2%
ΣΥΝ 5% 5 %
ΛΑΟΣ 3.5% 3.8 %

Δηλαδή πέσαμε έξω για λίγο στο ΠΑΣΟΚ και στο ΚΚΕ (που έχουν άμεση σχέση) χωρίς όμως κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η τάση ήταν ξεκάθαρη και σαφής. Στα άλλα μόνο 0.2 πάνω ή κάτω είμαστε. Αυτά για όλους όσους αμφισβητούσαν τις μετρήσεις γιατί έτσι τους συνέφερε.

Εκλογές 2007 - τέλος.

Φτάνει πια το γραφείο. Θα πάω να δω τη συνέχεια των αποτελεσμάτων στο σπίτι μου. Πάει, πέρασε και αυτό. Απ' όλη λοιπόν αυτήν την προεκλογική περίοδο δεν μπορώ παρά να θυμηθώ αυτό ...

Βγήκαν τα exit polls. Σε λίγες ώρες θα υπάρχει και το παγιωμένο αποτέλεσμα. Ένα από τα ποιοτικά στοιχεία της ανάλυσης αυτών των αριθμών έχει να κάνει με το τι προτίμησαν οι αναποφάσιστοι της τελευταίας στιγμής.

Αυτοί λοιπόν προτίμησαν τελικά κατά πλειοψηφία το ΠΑΣΟΚ.

Συγκεκριμένα το 29,1% προτίμησε τη ΝΔ, το 33% το ΠΑΣΟΚ, το 9,8% το ΚΚΕ, το 10,1% το ΣΥΡΙΖΑ και ο 8,9% το ΛΑΟΣ.

Επίσης ενδιαφέρον έχουν και τα ποσοστά συσπείρωσης που κατέγραψαν τα δύο μεγάλα κόμματα. Συγκεκριμένα:

Η ΝΔ εμφανίζει συσπείρωση 85% και διαρροές 6,0% προς το ΠΑΣΟΚ, 3,0% προς το ΛΑΟΣ και 6,0% προς τα λοιπά κόμματα.

Το ΠΑΣΟΚ εμφανίζει συσπείρωση 87% και διαρροές 4,0% προς τη ΝΔ, 4,0% προς το ΣΥΡΙΖΑ και 5,0% προς τα λοιπά κόμματα.

Αυτοί είμαστε

Εκλογές 2007.

μιάμιση ώρα πριν τα exit polls, σας λέμε ότι (από ένστικτο πείτε το...)

ΝΔ 42%
ΠΑΣΟΚ 39%
ΚΚΕ 7.5%
ΣΥΝ 5%
ΛΑΟΣ 3.5%

να ξέρετε ότι τα ποσοστά θα παίξουν στα δεκαδικά. Η τάση είναι αυτή και δεν αλλάζει.
Και τώρα Γιωργάκη...τι; Παραιτείσαι ή αυτοκτονείς;

Εκλογές 2007

Νομίζω ότι δύο από τα σημεία που θα πρέπει να γίνουν αντικείμενο ανάλυσης σ' αυτές τις εκλογές είναι η απουσία του Σημίτη (Πιστεύει κανείς ότι αν ο Γιωργάκης έβαζε στο παιχνίδι από νωρίς τον Σημίτη, δεν θα είχε καλύτερα αποτελέσματα;)

καθώς και η μεγαλειώδης ατάκα της κας Παπαρήγα "είναι τέτοια η κατάσταση στη δημόσια παιδεία που πολλά στελέχη μας θυσιαστήκαμε και στείλαμε τα παιδιά μας στα ιδιωτικά σχολεία". Για αυτό και της αφιερώνουμε την παρακάτω αφίσα.

Η παροιμία της ημέρας

Έβαλαν το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα.

Μια κοινωνία χίλιες κραυγές - συνέντευξη από τις "τύψεις μου".

Σήμερα που βγάζουμε κυβέρνηση (εμείς οι Έλληνες εννοώ) αποφάσισα να θυμηθώ το συγκεκριμένο σημείο απο το μυθιστόρημά μου. Ο ήρωας παίρνει συνέντευξη από τις τύψεις του.


Και ήρθαν οι τύψεις και έκατσαν απέναντί μου.

-«Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί να πρέπει να υπάρχετε τύψεις. Τί θέλετε από μένα;
Δεν έχω δικαίωμα να κάνω λάθη;»
-«Δεν είναι αυτή η κληρονομιά που σου δόθηκε».
-«Το ξέρετε οτι σας μισώ, οτι μου προκαλείτε αηδία; Είστε σιχαμερές σαν τα
σκατά. Σας δημιουργεί η τάξη και η καθημερινότητα και μια συνθήκη πολιτισμού
που μισώ. Θέλω να σας σκοτώσω».
-«Μας δημιουργεί ο αρχέγονος άνθρωπος. Ο πρώτος πίθηκος που δάκρυσε όταν σκότωσε τα παιδιά του και που δακρύζει ακόμα».
-«Είστε απλά μια αρρωστημένη σκέψη. Για να υπάρξετε σημαίνει οτι έκανα κάτι,
που ήθελα και δεν θέλω να ζητώ συγγνώμη γι αυτά που κάνω και αυτά που
αισθάνομαι ούτε στον εαυτό μου».
-«Για να υπάρξουμε σημαίνει οτι έκανες κάτι που έκανες αλλά που δεν θέλεις
πια».
-«Όχι, έκανα κάτι που οι άλλοι μ`έκαναν να το θεωρώ λάθος. Δεν θέλω οι
επιθυμιές να έχουν κανόνες».
-«Χαμένος αυτός που αναζητά την ασυδοσία διότι και αυτή χορταίνεται και
πλέον δεν μένει τίποτα καινούριο να δοκιμάσει».
-«Αφού ζείτε από εμένα γιατί δεν υπακούετε σε μένα;»
-«Δεν θα συμφιλιωθούμε ποτέ. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε το τέλος του κόσμου. Ο
άνθρωπος θα ξαναβγάλει τριχιά. Δεν θα ξαναγραφτεί κανένα άλλο ποίημα».
-«Εσείς γιατί ήλθατε όταν χώρισα αφού εγώ είχα δίκιο;»
-«Την καρδιά σου δεν την ρώτησες καθόλου όμως και ας φώναζε αυτή».
-«Δεν μπορούμε να κάνουμε πάντα αυτό που θέλουμε και το ξέρετε καλά. Έπραξα το σωστό και όμως δεν μ`αφήνατε να ησυχάσω για μέρες».
-«Ποιός σου είπε οτι αυτό ήταν το σωστό;»
-«Απ`όλες τις τύψεις μου ποιά είναι η πιο δυνατή; Ποιά πρέπει να φοβάμαι
περισσότερο;»
-«Έλα, με γνωρίζεις».
-«Είσαι η τύψη της αποτυχίας;»
-«Είμαι η τύψη που σου θυμίζει οτι έχεις πάρει κάποιου άλλου την θέση
σ`αυτόν τον κόσμο. Κάποιος άλλος θα μπορούσε να ζει αντί για σένα. Εγώ σε
κάνω να θες να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, όχι από τύψεις αλλά από
ευγνωμοσύνη».
-«Πότε σ` έκανα να νιώσεις πιο δυνατή;»
-«Στην πρώτη σου έκτρωση».
-«Μα εγώ δεν έχω κάνει έκτρωση. Είμαι άνδρας».
-«Ουπς. Λάθος φίλε. Sorry, ε; Αν βρεις την Ελένη, πες της να με πάρει».