Από τη θεά salata

Ρε σεις, έχει πλάκα να τον μουντζώνουν!!!

Εκλογές 2007 - τέλος.

Αυτό το post το δημοσιεύω ως γεγονός. Δεν είναι ευχάριστο. Δεν είναι και έκπληξη.

Κάτι θα γινόταν από τα δύο. Τελικά τις εκλογές κέρδισε ο Κωστάκης Καραμανλής

έχουμε ακόμη δύο μέρες αλλά η τελευταία μυστική δημοσκόπηση που διενεργήθηκε και απαγορεύεται να δει το φως της δημοσιότητας δίνει 2 μονάδες διαφορά στη ΝΔ. Βασικά 2.5 δίνει αλλά αυτό σημαίνει περίπου 2. Έχασε ο Γιωργάκης.

Η διαφορά είναι τέτοια που δεν αλλάζει σε δύο μέρες ούτε επηρρεάζεται από τους πραγματικά αναποφάσιστους. Η μάχη έλαβε τέλος.

Βέβαια τη διακυβέρνηση διεκδικούσαν δύο. Ο Κωστάκης και ο Γιωργάκης. Είναι σαν να λέμε...

Ιδού η απορία....

Η παροιμία της ημέρας

Από τη λεχώνα κι απ' τη μαμή, εχάθη το παιδί.

Η παροιμία της ημέρας

Από αγκάθι βγαίνει ρόδο κι από ρόδο βγαίνει αγκάθι.

Μια κοινωνία χίλιες κραυγές - σκηνή: ΌΝΕΙΡΑ

Χθες το βράδυ κάτι μ' έπιασε και ξανασκεφτόμουν το αποτυχημένο μυθιστόρημά μου. Συγκεκριμένα σκεφτόμουν το συγκεκριμένο σημείο που ο ήρωας μιλά με τα όνειρά του. Χωρίς να υπάρχει και κανένας άλλος ιδιαίτερος λόγος, το παραθέτω...


-«Όνειρά μου. Όνειρά μου. Ελάτε λοιπόν».
Η φωνή μου έβγαινε δυνατά, σχεδόν οργισμένα και με πόνο. Αγανάκτηση και
θυμό. Ήθελα να τα δω. Έπρεπε να τα δω.
«Όνειρα. Ελάτε λοιπόν. Ελάτε».
Λες και χρειαζόταν να το πω δύο φορές. Λες και έπρεπε να τα φωνάξω δυνατά μ'
έναν συγκεκριμένο τρόπο που είχε πετύχει...και ξαφνικά ο ουρανός γέμισε με
χιλιάδες πουλιά. Εκατομμύρια πουλιά. Δεν θα ήταν ψέμα αν σου έλεγα
δισεκατομμύρια. Όλα αυτά τα νυχτοπούλια προσγειώθηκαν μπροστά μου, απέναντί μου κοιτώντας με, λες και κοιτουσαν κάποιο γνωστό. Κάθισαν στο έδαφος απέναντί μου και σε λίγο ήλθε και άλλο ένα, που πέταξε πιο γρήγορα από τ'άλλα και αφού πέρασε από πάνω τους ήλθε και στάθηκε ακριβώς μπροστά μου, αντίκρυ μου. Όλα τα άλλα που σε απόσταση ενός μέτρου στέκονταν πίσω του δεν είπαν κουβέντα ούτε διαμαρτυρήθηκαν για την ανωτερότητα του μαύρου νυχτόπουλου. Αυτά ήταν πολλά αλλά εγώ ήμουν ο ένας.
«Τί πουλιά είστε ακριβώς;»
-«Της φαντασίας».
-«Είμαι ο ..»
-«Ξέρουμε ποιός είσαι. Εσύ μας δημιουργείς. Σ'ευχαριστούμε γι' αυτό».
-«Σας έχω μπροστά μου και θέλω να ρωτήσω χιλιάδες έξυπνα πράγματα μόνο που δεν ξέρω τί να πρωτοδιαλέξω. Δεν μπορώ όμως να μην ξεκινήσω από το χειρότερο εφιάλτη μου. Βλέπω να είμαι στη κορυφή ενός βουνού και ξαφνικά αρχίζω να πέφτω και να πέφτω μέχρι που χάνομαι στο κενό. Όλοι έχουν τον δικό τους εφιάλτη. Εγώ γιατί έχω αυτόν; Τί μπορεί να σημαίνει;»
-«Τον εφιάλτη σου τον διάλεξες εσύ στην πρώτη μας συνάντηση. Όλοι οι
άνθρωποι έχουν αυτό το προνόμιο, να διαλέγουν τον μεγάλο τους εφιάλτη. Εσύ
μας είπες οτι θέλεις να βλέπεις τον εαυτό σου να πέφτει, μέχρι να χαθεί στο
άπειρο για να τρομάζεις και να συνειδητοποιείς κάθε τόσο οτι δεν είσαι
άτρωτος ούτε αθάνατος. Ήθελες κάτι για να σου θυμίζει οτι η επιτυχία είναι
εφήμερη και οτι ο εγωισμός σκοτώνει...»
-«Εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε όλα μας τα όνειρα;»
-« βλέπεις τα όνειρα που σου αξίζουν.»
-«Μα εγώ βλέπω και ερωτικά όνειρα με τις πιο όμορφες γυναίκες του κόσμου.
Μου αξίζουν; Με κάνεις πολύ υπερήφανο».
-«Μπα, όχι, αυτά τα βλέπουν όλοι. Δεν σημαίνουν τίποτα».
-«Πάντως κρατώ αυτό που μου είπες πριν, ότι μας αξίζουν τα όνειρά μας και
συνεπώς τα εξουσιάζουμε κατά κάποιον τρόπο. Aρα μπορώ και να τα καταστρέψω.»
-«Γιατί ο κάθε ένας που συναντάει τα όνειρά του σκέφτεται καταρχάς να τα
καταστρέψει; Όλοι μ'αυτή την ματαιοδοξία παντοδυναμίας ζείτε. Τί κακό σου
κάναμε;»
-«Πάντως μπορώ;»
-«Φυσικά και όχι. Ο μόνος που μπορεί να εξαφανίσει όλα αυτά τα όνειρα είμαι
εγώ.»
-«Εσύ ποιός είσαι;»
-«Εσύ τί θες να μάθεις στ'αλήθεια;»
-«Σας φώναξα για να σας γνωρίσω. Κάποτε σκέφτηκα οτι μπορώ να καθορίζω τις σκέψεις μου και την διάθεσή μου αν μπορώ να καθορίζω την φαντασία μου και να προβλέπω τα όνειρα. Θέλησα λοιπόν να σας γνωρίσω και να σας προτείνω αυτό. Έτσι και εσείς θα είστε μόνο καλοί και εγώ για πάντα ευτυχισμένος. Και μάλιστα εξασφαλισμένα ευτυχισμένος για πάντα. Αν δεν μπορεί να γίνει αυτό, δηλαδή να καθορίζω εγώ τα όνειρά μου και την φαντασία μου, τότε θέλω να γνωρίσω αυτόν που μπορεί να το κάνει αυτό και να του προτείνω αυτή την συμφωνία.»
-«Και εκείνος τί θα κερδίσει;»
-«Ό,τι θέλει από μένα.Αρκεί να μπορώ να το δώσω. Δίνω τα πάντα για την
ευτυχία».
Το έβλεπα στα μάτια του οτι είχε αρχίσει να του αρέσει η ιδέα. Δεν ήξερα
ποιός ήταν αυτός ο μεταμφιεσμένος σε αρχηγό των νυχτοπουλιών. Ήξερα όμως οτι ήταν κάποιος σπουδαίος και κατά πάσα πιθανότητα αυτός που έψαχνα. Ντρεπόμουν να ρωτήσω μήπως και δεν είχα καταλάβει τα αυτονόητα. Έτσι συνέχισα προσποιούμενος οτι είχα αντιληφθεί τί γίνεται. Για να είμαι ειλικρινής δεν φοβόμουνα. Για να είμαι ειλικρινής δεν ήθελα να τελειώσει ποτέ αυτή η συνάντηση».
-«Γιατί προσποιείσαι οτι έχεις καταλάβει ποιός είμαι και τί γίνεται, αφού
δεν ξέρεις τίποτα για μένα και κυρίως τί μπορώ να κάνω σε σένα; Γιατί μιλάς
με μένα, που, αν θέλω, μπορώ να σε κάνω να μην ξαναμιλήσεις; Πώς τολμάς και
μου προτείνεις συμφωνία τη στιγμή που μπορώ να σε κάνω ό,τι θέλω και να πάρω ό,τι θέλω από σένα χωρίς να σε ρωτήσω; Ποιός είμαι, μπορείς να φανταστείς;
Μπορώ και εξουσιάζω τη φαντασία σου. Έχεις συνειδητοποιήσει τη δύναμή μου;»
-«Γιατί είσαι τόσο αρνητικός; Προτείνω κάτι που συμφέρει και τους δύο».
Το ύφος του ήταν αυστηρό και τρομακτικό. Μα δεν δείλιασα. Απλά προσπάθησα
από εδώ και στο εξής να μην σκέφτομαι τίποτα πέρα από αυτά που θα έλεγα
ούτως ή άλλως.
-«Ανόητε δεν ξέρεις ποιός είμαι και δυστυχώς δεν μπορείς καν να φανταστείς.
Γι'αυτό και αποφάσισες να μην σκέφτεσαι τίποτα πέρα από αυτά που θα πεις
ούτως ή άλλως. Δεν μπορείς όμως να το καταφέρεις αυτό. Άκου. Να ευγνωμονείς τον Θεό που έχεις και άσχημα όνειρα. Η λύση για την ευτυχία δεν είναι τα χαρούμενα όνειρα».
-«Θύμωσες και δεν ήθελα να θυμώσεις».
Τα μαυροπούλια σιγά σιγά άρχισαν να σηκώνονται στον αέρα και σε λιγότερο
απ'όσο μπορούσες να υπολογίσεις είχαν εξαφανιστεί. Ίσως να φταίει το οτι άρχισε να ξημερώνει.

Εκλογές 2007

Εκλογές 2007. Μια ιστορία γεμάτη αναμνήσεις...

(από τον http://blah-blasphemy.blogspot.com/)

Έρχεται ο Αrtbomber...

Στον Artbomber μπορείς να εκθέσεις τα έργα τέχνης σου.

Ζωγράφοι, φωτογράφοι, σκιτσογράφοι, τεχνίτες, κατασκευαστές μπορούν να εκθέσουν τα έργα τέχνης τους, να προβάλουν την προσωπική τους γκαλερί αν το επιθυμούν, να έρθουν σε άμεση επαφή με τον υποψήφιο αγοραστή των έργων τους χωρίς καμία μεσολάβηση του Artbomber ή φυσικά να ορίσουν ακόμη και το εισιτήριο εισόδου –αν το επιθυμούν- στην προσωπική τους διαδικτυακή έκθεση

Η Φάρμα των ζώων ή των Ελλήνων ή των ελληνικών ζώων ή ...

Έχετε διαβάσει τη "φάρμα των ζώων" του Όργουελ;

Η Φωτεινή Πιπιλή τη διάβασε σίγουρα. Πιο σίγουρα δεν γίνεται.




Ναι, ναι, αυτή που βλέπετε είναι η Φωτεινή Πιπιλή. Αυτή το λέει. Δεν το λέω εγώ.


Η Οργουελική Φωτεινή Πιπιλή δίνει το δικό της στίγμα στην προεκλογική της εκστρατεία με σαφείς αναφορές στο συγγραφέα και ειδικότερα στο έργο του "φάρμα των ζώων" που τα ζώα αποφασίζουν να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους.
Από τη μια πλευρά μπορεί να πει κανείς ότι η σύγκριση την ευνοεί. (Εκεί τα ζώα όντως παίρνουν την εξουσία).
Από την άλλη όμως;;;; Παρέμειναν ζώα!!!

Γεια σου πατρίδα

Με τη συνεργασία του BOLEK

Σκάρα [=ηλιάστρα των καπνών που χρησιμοποιείται το καλοκαίρι σ' όλα τα Δαρνακοχώρια]. Σκάρα ονομάστηκε από το σχήμα της, είναι η αρχαία λέξη "εσχάρα".

H παροιμία της ημέρας

Αν δε κουνήσει η σκύλα την ουρά της, ο σκύλος δεν πάει κοντά της.

Έρχεται ο Αrtbomber...

Στον Artbomber μπορείς να εκδώσεις ηλεκτρονικά το βιβλίο σου.

Ο συγγραφέας μπορεί να εκδώσει ηλεκτρονικά το λογοτέχνημά του και να δώσει την ευκαιρία στον κόσμο να τον κρίνει χωρίς να είναι απαγορευτική για αυτόν η κρίση του οποιοδήποτε reader – υπαλλήλου οποιασδήποτε εταιρείας. Ο Artbomber λατρεύει να διαβάζει ο,τιδήποτε έχετε γράψει και δεν τολμήσατε ποτέ να εκδώσετε ή έχει απορριφθεί από εκδοτικούς οίκους. Επίσης ο συγγραφέας μπορεί να ορίσει ο ίδιος –αν το επιθυμεί- το ποσό που θα πρέπει να του καταβάλει ο αναγνώστης, προκειμένου να εκτυπώσει το βιβλίο του από την προσωπική του έκθεση.

Γεια σου πατρίδα

Κ'λίκ' [=τσουρέκι]. Είναι το "κυκλίσκιον" των αρχαίων=μικρή πίτα που προέρχεται από τη λέξη "κύκλος" + υποκοριστική κατάληξη -ίσκιον. Επίσης συναντάμε συχνά και τα "κλικέλια" που είναι τα μικρά πλεκτά τσουρεκάκια.

Φτου και βγαίνω

Χθες το βράδυ πήγαμε σ' ένα φιλικό σπίτι για μια μπύρα. Έτσι ξεκινήσαμε. Για μια μπύρα. Ακριβώς ο διάλογος ήταν:
-Πάμε να πιούμε καμιά μπύρα;
-Μια μπύρα όμως μόνο. Έχουμε δουλειά αύριο.

Το σύνδρομο της μιας μπύρας

-Γειά σας. Τι κάνετε;
-Μια χαρά. Εσείς; Τι να βάλω; Καμιά μπύρα ή ουισκάκι; (Το πρώτο λάθος).

-Ουισκάκι (το δεύτερο λάθος).

Με τα πολλά γίναμε κομμάτια. Δεν βλέπαμε που πατούσαμε και πού πηγαίναμε. Και αυτό λέγεται "το σύνδρομο της μιας μπύρας".

Είναι η εποχή (που σε αναγκάζει να εκμεταλλεύεσαι κάθε ευκαιρία που σου δίνεται για να μεθύσεις και να ξεχαστείς), είναι η ρουτίνα (που σε πιέζει να ξεπιεστείς όποτε μπορέσεις έστω και αν χρειαστεί να πεις μικροψεμματάκια στον εαυτό σου), είναι η πόλη (που σου κόβει κάθε ανθρώπινη διάσταση που το αλκοόλ απεναντίας σου τονίζει), είναι η κοινωνία (που θέλει να σε κάνει σαν και εκείνη αντιερωτικό και ξενέρωτο και στιγμές σαν και αυτές σου υπενθυμίζουν ότι δεν παραδόθηκες ακόμη σ' αυτήν την πουτάνα την αστική καθωσπρέπει ταξική ευταξία. Ο ανταρτοπόλεμος συνεχίζεται), είναι ο χρόνος (που περνάει γρήγορα -έτσι τον ρυθμίσαμε με τις επιλογές μας- που όμως λειτουργεί και σαν ξυπνητήρι που μας καλεί να αφυπνιστούμε και ν' αργήσουμε -δεν πειράζει και τόσο τελικά- και να καταλάβουμε ότι ακόμη και ο μικρόκοσμός μας μπορεί να γυρίζει και χωρίς εμάς. Είναι ευλογία να το ξέρουμε αυτό), είναι τέλος αυτή η υπακοή (που δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα αν την αποκρούσεις και την αναιρέσεις και τη συνθλίψεις, έστω και με το αλκοόλ).

Αυτό είναι το σύνδρομο της μιας μπύρας, σύνδρομο της εποχής μας και της καθεστηκυίας τάξης με βαθιές όμως ρίζες στην μποέμ έκδοση του εαυτού μας και στην ανυπακοή. Να ανυπακούετε κύριοι.

Τα σέβη μου.

ΥΓ. Το σύνδρομο έχει σημασία. Όχι το αλκοόλ. Αυτή η έννοια είναι καθαρά συμβολική στην ιστορία μας. Θα μπορούσε να είναι ο,τιδήποτε άλλο.

H παροιμία της ημέρας

Δεν έγινα παπάς ν' αγιάσω, έγινα παπάς για να περάσω.

Έρχεται ο Αrtbomber...

Τον Artbomber τον στήνουμε γιατί:

1. Ο κάθε καλλιτέχνης πρέπει να νιώθει ελεύθερος από δεσμεύσεις και περιορισμούς
2. Η τέχνη δεν γνωρίζει όρια και συμβόλαια.
3. Ο δημιουργός πρέπει να είναι ελεύθερος να πειραματιστεί και να δοκιμάσει νέα πράγματα.
4. Πιστεύουμε ότι ο μοναδικος και τελικός κριτής ενός έργου τέχνης είναι ο κόσμος.
5. Θεωρούμε ότι στη σχέση του καλλιτέχνη με τον κόσμο του δεν πρέπει να υπάρχει τρίτο - ενδιάμεσο μέρος.
6. Προχωράμε μόνο αν δοκιμάζουμε καινούρια πράγματα.

Και τέλος επειδή μας αρέσει να τους ενοχλούμε.

(1η Νοεμβρίου βγαίνουμε στον αέρα. Ενημερωθείτε για την πρωτότυπη εκδοτική προσπάθεια του Artbomber)

www.artbomber.com

To site των δημιουργών

3η season Prison Break

Το κανάλι FOX πριν από λίγες μέρες έδωσε στην δημοσιότητα ένα μεγάλο δελτίο τύπου σχετικά με την νέα 3η season της επιτυχημένης σειράς Prison Break. Διαβάστε όλο το κείμενο εδώ:

Πάνω που νόμιζαν οτι ξέφυγαν, γυρνάνε πάλι πίσω - για την πιο επικίνδυνη απόδραση που έγινε ποτέ. Φτάνοντας στην δραματική και γεμάτη δράση 3η season, η σειρά Prison Break βρίσκει τον Michael Scofield να κρατείται άδικα στην Sona, μια Παναμέζικη φυλακή απο την κόλαση όπου δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχουν φρουροί και δεν υπάρχει η δυνατότητα απόδρασης. Παρά την αθώωση του Lincoln για τα υποτιθέμενα εγκλήματά του, η ελευθερία των 2 αδερφών δεν κράτησε πολύ καθώς ο Michael έπεσε σε παγίδα και φυλακίστηκε στην Sona απο την "Εταιρεία", την ίδια κυβερνητική συνωμοσία που έριξε αρχικά τον Lincoln στην φυλακή. Ο Michael σύντομα ανακαλύπτει πως επίτηδες τοποθετήθηκε στην Sona ώστε να ετοιμάσει άλλη μια τολμηρή και φαινομενικά αδύνατη απόδραση αυτή την φορά για να ελευθερώσει τον Whistler, έναν μυστηριώδη φυλακισμένο που κρύβεται μέσα στο σύστημα των αγωγών της φυλακής. Η Sona (εμπνευσμένη απο την πραγματική φυλακή Carandiru στην Βραζιλία) δεν μοιάζει με καμία Αμερικάνικη φυλακή. Μία δολοφονική εξέγερση μεταξύ των φυλακισμένων έχει διώξει όλους τους φύλακες και τις υπόλοιπες αρχές και έτσι άφησαν την φυλακή στην νέα της ιεραρχία και στον ηθικό κωδικό που έφτιαξε και τηρεί ο σκληροτράχηλος έμπορος ναρκωτικών Lechero. Με την είσοδό του στην Sona, ο Michael πρέπει να αποκρούσει τις υποψίες και την οργή του Lechero καθώς θα προστατεύει τον εαυτό του απο μία τριάδα νέων εχθρών: τον Alex Mahone, έναν πρώην πράκτορα του FBI που αποκαλύφθηκε οτι είχε σχέσεις με την "Εταιρεία", τον Brad Bellick τον πρώην φύλακα της Fox River και τον μονόχερο παιδόφιλο Theodore "T-Bag" Bagwell κάνοντας έτσι τα σχέδια του Michael για απόδραση ακόμα πιο δύσκολα και μπερδεμένα. Αυτή την φορά λοιπόν οι ρόλοι αντιστράφηκαν και ο Lincoln πρέπει απο έξω να μπορέσει να βοηθήσει τον αδερφό του να δραπετεύσει αλλά και να σώσει τον γιό του που τον έχουν απαγάγει αλλά και την κοπέλα του Michael την Sara. Στον Παναμά, ο Lincoln συναντά τον Fernando Sucre και μπλέκεται με 2 όμορφες γυναίκες οι οποίες θα έχουν σημαντικό ρόλο στην απόδραση, την Susan B. Anthony, μια ψυχρή και θανάσιμη υπάλληλο της "Εταιρείας"¨και την Sofia, την αθώα κοπέλα του Whistler η οποία δεν έχει ιδέα που πάει να μπλεχτεί. Ο χρόνος περνάει και ο Michael και ο Lincoln πρέπει να βρουν έναν τρόπο να βρεθούν ξανά με τους αγαπημένους τους, να εξαφανίσουν την "Εταιρεία" και να ετοιμάσουν την πιο δραματική απόδραση που έγινε ποτέ.

Source: FOX

H παροιμία της ημέρας

Βαστάτε ποδαράκια μου να μη σας χέσει ο κώλος μου.

Άσπα Λένα αφιερωμένο..!!!

Οι αφίσες που θα έπρεπε να δούμε στην προεκλογική περίοδο.

(από τον απίθανο Kλέαρχο)

το 2004 η ΝΔ είχε κερδίσει με 4,8 μονάδες διαφορά.

(για όποιον παίξει στοίχημα)

Αυτοί οι πιτσιρικάδες...

Ο Χριστός δίδαξε και πέθανε.
Οι καθηγητές τι περιμένουν;

H παροιμία της ημέρας

Κώλος που κλάνει γιατρό δε φοβάται.

Ήταν υπέροχο

Πρόκειται για ένα από τα διασημότερα μπαλέτα στην ιστορία. Το μπαλέτο Μαριίνσκι, γνωστό και ως αυτοκρατορικό μπαλέτο Μαριίνσκι έως τις αρχές του 20ού αιώνα, μετά τη δολοφονία του Σεργκέρι Κίροβ, μετονομάστηκε σε μπαλέτο Κίροβ, αλλά επανήλθε στο αρχικό του όνομα, μετά την πολιτική αλλαγή στη Σοβιετική Ενωση στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Το μπαλέτο Κίροβ-Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης έχοντας στις τάξεις του μεγάλα ονόματα όπως τον Νιζίνσκι, τον Νουρέγιεφ, τον Μπαρίσνικοφ, την Μακάροβα, την Ουλάνοβα κ.ά. είναι ο παλαιότερος Οίκος Χορού της Ρωσίας. Αριθμεί περί τα 250 χρόνια ζωής.

Πρώτη φορά θα πήγαινα να δω μπαλέτο. Η Ασπα Λένα μου έλεγε ότι είναι μουσειακό είδος τέχνης και φυσικά δεν είχε άδικο. Μ' αυτούς τους χορευτές όμως -που στην ουσία είναι οι απόλυτοι αθλητές- το μπαλέτο Μαριίνσκι απέδειξε ότι διατηρεί τη γοητεία του στον απόλυτο βαθμό. Τελειότητα και εξω-ανθρώπινες κινήσεις σε εξωπραγματικούς σχεδόν χρόνους σου έδιναν να καταλάβεις ότι η έννοια του όμορφου ίσως και να μην είναι πάντοτε υποκειμενική.

Πήγα στα μπαλέτα Μαριίνσκι περιμένοντας πολλά. Μου παρουσίασαν περισσότερα. Συγχαρητήρια.