Κωλόμπατσοι ενωμένοι, ποτέ νικημένοι. (2)

To φοβηθήκαμε, το γράψαμε και μιας και το γράψαμε, είπαμε να το ψάξουμε και λίγο για να δούμε αν ευσταθούν οι φόβοι μας.

Θυμάστε τον Κύπριο φοιτητή Αυγουστίνο Δημητρίου που τον έκαναν αγνώριστο στο ξύλο οι μπάτσοι τον περασμένο Νοέμβριο χωρίς κανένα απολύτως λόγο;;!!;;



Ο Αστυνομικός Διευθυντής ήταν παρών στο περιστατικό αλλά δεν παρενέβη -λέει- για να σταματήσει τα πρωτοπαλλίκαρά του. Αρκέστηκε -λέει- σε προφορική εντολή αλλά δεν εισακούστηκε - λέει- από τους αστυνομικούς που εκείνη την ώρα έδερναν.

Τέλος πάντων... ξέρετε ποιά ήταν η ποινή που επιβλήθηκε στον Αστυνομικό Διευθυντή για αυτό το περιστατικό που επίσης ως βίντεο κυκλοφόρησε σ' όλο τον κόσμο και κλαίγανε και ουρλιάζανε όλοι στα κανάλια; (Για τους υποκριτές μπάτσους λέω. Οι δημοσιογράφοι καλά κάνουν και ουρλιάζουν σ' αυτές τις περιπτώσεις).



15 ΜΕΡΕς ΑΡΓΙΑ



Ακούστε τι δέχθηκαν οι μπάτσοι για να μην τιμωρήσουν τον φίλο και συνάδελφό τους αξιωματικό και στέλεχος της Αστυνομίας... Ότι δεν τους σταμάτησε μεν (γιατί αυτό το είδαμε στο βίντεο αλλιώς θα μας έλεγαν ότι τους σταμάτησε κιόλας) αλλά δεν έφταιγε αυτός γιατί έκανε ό,τι μπορούσε. Τους το φώναξε. Τους είπε "Σταματήστε ρε παιδιά" αλλά αυτοί δεν σταμάτησαν. Συνεπώς αθώος ο αξιωματικάρας.



Και τώρα εγώ για να μην αρχίσω να λέω πάλι τα δικά μου τα κακεντρεχή. Πείτε μου ρε μάγκες... ποιός πιστεύει ότι ο Διοικητής θα έδινε εντολή και δεν θα τον άκουγαν οι απλοί αστυνομικοί; Δηλαδή τους είπε ο Διοικητής "σταματήστε ρε παιδιά" και τα παιδάκια τα υπόλοιπα έκαναν πως δεν τον άκουσαν και συνέχισαν να χτυπούν τον φοιτητή (που σημειώστε... δεν είχε κάνει τίποτα. Απλά για να δείρουν βγήκαν και βρήκαν αυτόν μπροστά τους).



Τότε είχε γίνει χαμός μ' αυτό το περιστατικό όπως και τώρα με το βασανισμό στο 4ο Ομονοίας. Και τότε μιλούσαν για παραδειγματικές ποινές και μεμονωμένο περιστατικό όπως και τώρα. Και τον τιμώρησαν. Τον έσκισαν. Του επέβαλαν 15ήμερη αργία.



Ρε δεν γαμιόμαστε λέω εγώ;

Αγαπητό μου ημερολόγιο 7

Αύριο θα πάω στην Κομοτηνή να δώσω το ένα απο τα δύο μαθήματα που μου έμειναν για το πτυχίο μου.
Όταν μπήκα στην Νομική ήταν Φθινόπωρο του 1996.
Σήμερα, Ιούνιο του 2007, είμαι ακόμη φοιτητής. Και ας ακούγεται άσχημο... αυτό είναι το καλό μέρος της ιστορίας.
Το κακό είναι ότι δεν έρχονται πίσω αυτά τα χρόνια. Κράτησα το φοιτητικό άλλοθι όσο περισσότερο μπορούσα. Αύριο θα ταξιδέψω 10 ώρες για να φτάσω στην πρωτεύουσα της Θράκης, την πόλη που έζησα τα ωραιότερα.
Φυσικά και δεν έκατσα να διαβάσω. Στην ηλικία μου, η εξεταστική είναι πια υπόθεση εμπειρίας και όχι διαβάσματος. Θα σας το εξηγήσω αυτό κάποια στιγμή. Είναι μια δική μου θεωρία που την έχω αποδείξει εφαρμόζοντάς την.

Θυμάμαι την πρώτη μέρα που έφτασα στην πόλη με τους γονείς μου. Θυμάμαι με λεπτομέρειες την τελευταία μέρα στην πόλη που αποχαιρέτησα τους φίλους για να έρθω στο γραφείο που αποτελούσε το όνειρο της ζωής μου. Και τώρα... πρέπει να πηγαίνω όποτε μπορώ για να τελειώσω τη σχολή. Και όταν τελειώσω και μ' αυτό; Θα πρέπει να εφεύρω έναν άλλο σοβαρό και δεσμευτικό λόγο για να την επισκέπτομαι.

H παροιμία της ημέρας

Οποίος κατουράει στη θάλασσα το βρίσκει στ' αλάτι

Είδηση!

Βάλαμε και ερώτηση για να καταγράψουμε την αίσθηση του κόσμου.... Ωραίο δεν ακούγεται; Ποιός είναι ποιός έξυπνος άραγε; Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, όλοι τους είναι δημόσια πρόσωπα. Άρα δικαιούμαστε να τους κρίνουμε. Ας τους κρίνουμε λοιπόν.
Την ερώτηση μου έθεσε ένας φίλος. Είναι όλοι τους εκπρόσωποι μιας διαφορετικής έκφανσης της εξυπνάδας. Ο ένας είναι ο ταχύτατα ανελιχθείς, ο άλλος είναι ο τύπος που νομίζει ότι είναι πανέξυπνος αλλά δεν μπόρεσε να πείσει ποτέ κανένα, ο τρίτος είναι ο τύπος εκείνος που κατάλαβε νωρίς ότι δεν το έχει... αλλά συνειδητά κάνει ό,τι μπορεί για να το κρύψει και ο τέταρτος είναι ... ο τύπος που δεν μπορεί, το έχει αποδεχτεί και ο Θεός βοηθός....

Η παροιμία της ημέρας

Ο λόγος σου με χόρτασε και τα ψωμί σου φάτο.

Μια κοινωνία χίλιες κραυγές - Επεισόδιο 5ο

ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΙΛΙΕΣ ΚΡΑΥΓΕΣ είναι ο αποτυχημένος τίτλος ενός αποτυχημένου βιβλίου που το απέρριψαν όσοι εκδότες το διάβασαν. Το αφήνω λοιπόν και εγώ στην αιωνιότητα ανεβάζοντάς το στο internet.
Σας προειδοποιώ: Οποιασδήποτε μορφής χρήση αυτού του κειμένου χωρίς την έγκρισή μου Ε Π Ι Τ Ρ Ε Π Ε ΤΑ Ι…
(Μας έχουν πρήξει με τα πνευματικά δικαιώματα. Μωρέ μακάρι να το διαβάσετε και να σας σκάσει κανένα χαμόγελο).

(συνέχεια από το post 15/6/2007)

Βοριάς ψυχρός και κρύφτηκα
απ' της ζωής τα αγρίμια
ζωής κενής και ντύθηκα
της μοίρας μου τη γκρίνια.

-«Αλήθεια, τον θυμάσαι τον Δημήτρη; Πήγαμε να τον δούμε στην Καβάλα και τον βρήκαμε τυχαία στην πλατεία να πηγαίνει προς το σπίτι του γιατί δεν είχε
λεφτά. Ήθελε να λουστεί, ν' αλλάξει ρούχα και έπρεπε να μαζέψει τη μπουγάδα και να κλείσει τις μπαλκονόπορτες γιατί ψιχάλιζε και φοβόταν μήπως πλημμυρίσει. Τελικά αντί για το σπίτι του ήλθε στην Κομοτηνή και έκατσε ένα μήνα. Απίστευτος τύπος».
-«Θυμάσαι μια περίοδο που μαζευόμασταν στο σπίτι μου και ο Δούκας από κάτω μάζευε υπογραφές για να με διώξει;»
-«Εγώ θυμάμαι που ήλθε η αστυνομία στο πάρτυ, που είχα κάνει στο 3ο έτος και βγήκε ο Γιώργος στην πόρτα και με τα πολλά βγήκαν συγγενείς με τον
αστυνομικό».
Τα γέλια τους ακούστηκαν δυνατά, πλανήθηκαν στο χώρο και παρέσυραν και άλλους στο πέρασμά τους. Ο Στέφανος γέμισε τα ποτήρια και σήκωσε το δικό του ψηλά.
-«Πιες φίλε, να ξεχάσεις και να θυμηθείς. Καλωσήλθες».
-«Όσα και να θυμηθώ είναι λίγα, όσα και να ξεχάσω είναι πολλά. Καλώς σε
βρήκα» απάντησε ο Ορέστης και παρήγγειλε και άλλο κρασί.
Αιώνιοι εραστές του ουρανού συχνά άφηναν την κουβέντα τους και
προσπαθούσαν να τον φτάσουν σκαρφαλώνοντας στο κρασί και τις νότες που οδηγούν εκεί. Άλλοτε πάλι γυρνούσαν στα παλιά. Άλλοτε πάλι γυρνούσαν στα καινούρια.
-«Αλήθεια, ο Θανάσης τι έκανε με το δικαστήριο;»

Θανάσης Πετρόχειλος
Μετά την Κομοτηνή δούλευε στη λέσχη του
πατέρα του. Άφησε έγκυο μια κοπέλα που
εργαζόταν εκεί. Την παντρεύτηκε και μετά πήγε
φαντάρος. Στο στρατό έγινε φίλος με τον υιό της
γειτόνισσάς του στην Κομοτηνή. (χωρίς φυσικά
να του πει τίποτα). Όταν τελείωσε, άνοιξε ένα
γυμναστήριο στο Βόλο ενώ τα τελευταία
πιάστηκε με την νύχτα. Πέρυσι είχε γκόμενα
την καθηγήτρια του υιού του στο γυμναστήριο.
Πέρυσι επίσης η Αστυνομία έπιασε το γιο του
να κάνει χρήση χασίς.

-«Αχ, Στέφανε, καλός ή κακός, στενός ή πλατύς, μικρός ή μακρύς, ο καθένας
βρήκε το δρόμο του. Μόνο εγώ φαίνεται να ξέμεινα».
-«Δηλαδή θα περπατήσουμε και τον κακό και το στενό και το μικρό δρόμο; Έχει σημασία αν τακτοποιήθηκε κανείς ή αν τακτοποιήθηκε όπως ήθελε;»
-«Στα 40 μου αρχίζω να πιστεύω πως το θέμα δεν είναι να έχεις ό,τι σου
αρέσει αλλά να σου αρέσει αυτό που έχεις».
-«Συμφωνώ. Δεν αλλάξαμε τον κόσμο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αποτύχαμε. Δεν θα σου πω αυτά που έλεγα φοιτητής γιατί δεν μας συμφέρουν. Βλέπω λοιπόν εσένα και λέω ότι έχω ένα φίλο ευκατάστατο οικονομικά, που κυνηγά να κάνει πράγματα που τον γεμίζουν... βλέπε υποκριτική, βλέπε τραγούδι. Γιατί αυτό το παράπονο;»
-«Το παράπονο μου έχει όνομα και το λένε οικογένεια, Στέφανε και μάλλον με
την κυρία δεν θα γνωριστούμε ποτέ».
-«Α,. μην το λες» με ειρωνεία, έτοιμος να πληγώσει το φίλο του. «Άλλωστε
έχεις άλλα 17 χρόνια μέχρι να σου κάτσει η Εύα».
Του ακούστηκε πιο κακό απ' ότι φανταζόταν, ωστόσο δεν μπόρεσε να
κρατηθεί και γέλασε επιδεικτικά ειρωνικά. Ευτυχώς που γέλασε και ο Ορέστης
γιατί αλλιώς θα ένιωθε τρομερά ηλίθιος. «Αλήθεια, επικοινωνείτε καθόλου;»
-«Καθόλου. Έχω να τη δω 17 ολόκληρα χρόνια και να φανταστείς ακόμη τη θεωρώ το μεγάλο έρωτα της ζωής μου. Από εκείνο το τελευταίο βράδυ στην πλατεία που πέρασε αλλά δεν έκατσε, γκρεμίστηκαν όλα μέσα μου. Τι έρωτας και αυτός...!;»
-«Να αισθάνεσαι τυχερός φίλε μου που γνώρισες τι πάει να πει έρωτας. Σκέψου ότι κάποιοι θα πεθάνουν χωρίς να το μάθουν ποτέ».
Και τότε, στην ώρα του όπως πάντα, έκανε την εμφάνισή του για άλλη
μια φορά ο καλός άγγελος που ως αόρατος σκηνοθέτης είχε γεμίσει τα ποτήρια και είπε στην ορχήστρα να παίξει το αγαπημένο τραγούδι του Ορέστη. Το αγαπημένο τραγούδι στην κατάλληλη στιγμή. Συμβαίνει συχνά σ' όλους μας. Οι ανόητοι το λένε σύμπτωση. Όμως είναι ο καλός άγγελος. Ο Ορέστης άδειασε το κρασοπότηρο και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά του. Με βαριές και αργές κινήσεις έκανε το χρέος του στο Θεό του χορού, που με την σειρά του τον αντάμειψε με περισσή χάρη στις κινήσεις του...και μ' ένα κιλό καλό κρασί που ακούμπησε ο κυρ Ηλίας στο τραπέζι τους.
-«Για τον λεβέντη που πονάει» είπε.
Ο Στέφανος αισθανόταν ήδη καλύτερα. Άναψε ένα τσιγάρο που φαινόταν να το απολαμβάνει πολύ. Φαινόταν στις βαθιές τζούρες ...,φαινόταν στο ήρεμο χαμόγελο και στο απλανές βλέμμα. Μπροστά του ένας φίλος από τα παλιά χόρευε και μαζί του ξεσήκωνε παλιές εικόνες να κάνουν το ίδιο και να τον ακολουθήσουν. Αυτές με τη σειρά τους πάλι έτρεχαν να τον τυλίξουν και να τον προστατεύσουν από τη φθορά του χρόνου. Και τα κατάφεραν. Ο Ορέστης εδώ και λίγη ώρα έμοιαζε να είναι 23 ετών. Έκανε την τελευταία του γύρα αργή και μάγκικη και άφησε αυτή στη πίστα να ευχαριστηθεί το χειροκρότημα του κόσμου.
Ο ίδιος προτίμησε να κάτσει.
-«Έχουμε να βρεθούμε 7 χρόνια και χαίρομαι πολύ που δεν άλλαξες καθόλου» του είπε ο Στέφανος.
-«Λυπάμαι που αργήσαμε τόσο να βρεθούμε. Ευχαριστώ όμως τον Θεό που δεν αργήσαμε κι άλλο» του απάντησε ο Ορέστης.
Είναι από τις βραδιές που δεν θες τίποτα, που δεν ζητάς τίποτα, που δεν παραπονιέσαι για τίποτα, απ' αυτές που είναι λίγες στην ζωή σου για να έχουν και αξία, απ' αυτές που και ο Θεός ο ίδιος να κατέβει να σου πραγματοποιήσει μια ευχή, εσύ του ζητάς την ησυχία σου. Τις δικαιούσαι αυτές τις βραδιές. Μόνο ο νεκρός δεν το ξέρει αυτό και δεν το διεκδικεί. Αυτοί όμως ήξεραν καλά τι πάει να πει θέλω να ζήσω.

(1,5 ώρα αργότερα έχουν μείνει 2 παρέες στο μαγαζί και ο κυρ Ηλίας που
κάθεται μόνος σ΄ ένα τραπέζι και μιλά με το κρασί.)
-«Αλήθεια..., τον κυρ Ηλία πώς τον γνώρισες;»
-«Μου μιλούσε συνέχεια ο πεθερός μου, που είναι περίπου συνομήλικός του και μεγάλωσαν μαζί. Μάλιστα ξέρω ότι, όταν ήταν 8 χρονών παιδί, η καημένη η μητέρα του, που τα είχε 5, έστειλε τον Ηλία, τον πιο μικρό, σ' ένα ίδρυμα
στη Θεσσαλονίκη, όπου θα μεγάλωνε και θα μάθαινε και τέχνη. Ούτε ένα βράδυ δεν άντεξε στο ίδρυμα ο κυρ Ηλίας. Μόλις είδε κάγκελα στα παράθυρα και άκουσε σιωπητήριο, πήρε άλλους δύο, έκλεψαν τις κάλτσες άλλων παιδιών, το 'σκασαν, τις πούλησαν, έβγαλαν τα εισιτήριά τους και την άλλη μέρα ήταν πάλι στις Σέρρες - 8 χρονών παρακαλώ- και παρουσιάστηκε στο σπίτι όλο υπερηφάνεια. Από τότε φάνηκε ότι θα γίνει μεγάλος μάγκας. Δουλεύει από τα 12, παίζει χαρτιά από τα 11. 'Όλη μέρα στο μεροκάματο αλλά το βράδυ φορούσε κοντό παντελονάκι και έβγαινε τσάρκα στα καφενεία. Ο μεγαλύτερος χαρτοπαίκτης και ο καλύτερος χαρτοκλέφτης. Έκλεβε χωρίς να τον καταλαβαίνουν και καταλάβαινε όποιον έκλεβε. Λένε ότι ήταν μεγάλη υπόθεση να παίξεις με τον Ηλία. Αν ερχόταν κανένας ξένος στην πόλη απ' αυτούς τους πλανόδιους χαρτοκλέφτες φώναζαν τον Ηλία και τον ξετίναζε. Και όταν είχε λεφτά έπρεπε να τα φάει γιατί έλεγε πως τον βάραιναν. Έβαζε τα taxi να κάνουν κόντρες με την όπισθεν και όποιο κέρδιζε του πλήρωνε την κούρσα επί εκατό και άλλα πολλά.»
-«Και πώς προέκυψε η ταβερνούλα;»
-«Κάποια στιγμή - όπως είναι φυσικό με την ζωή που έκανε- ήταν πολύ μέσα.
Επειδή όμως ο κυρ Ηλίας δεν πείραξε ποτέ κανέναν άνθρωπο στη ζωή του, η ζωή αποφάσισε να του κάνει ένα δώρο... και του έπεσε το λαχείο. Από τότε έκοψε το χαρτί και άνοιξε αυτήν την ταβερνούλα. Η γυναίκα στην κουζίνα και αυτός σερβιτόρος».

Η παροιμία της ημέρας

Θρέψε λύκο το χειμώνα, να σε φάει το καλοκαίρι.

Σχόλιο - Πότε θα παραιτηθεί ο Πολύδωρας;

Δεν έχω καμία πληροφορία. Έχω όμως μία απορία.

Πότε θα παραιτηθεί ο Πολύδωρας ρε παιδιά; Τι άλλο πρέπει να γίνει δηλαδή για να αντιδράσει μέσα του αυτή η πουτάνα η ευθυξία; Η μισή Ελλάδα ζητά την παραίτησή σας ΥΠΟΥΡΓΕ...!! Και η άλλη μισή (της Ν.Δ.) όχι ότι θα αντιδράσει αν σας πετάξουν με τις κλωτσιές... Δηλαδή πόσο ξύλο θα ρίξουν ακόμη οι μπάτσοι σας κύριε Πολύδωρα;

Τον Οκτώβριο του 2006 οι μπάτσοι σας με σιδηρογροθιές επιτίθενται στους δασκάλους.

Νωρίτερα, δείρατε τους εργαζομένους λιπασμάτων.

Τον Νοέμβριο του 2006 ξυλοκοπήσατε 3 εποχικούς δασοπυροσβέστες που έκαναν το λάθος να διαμαρτυρηθούν έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών.

Λίγο μετά οι συμβασιούχοι που κορόιδεψε η κυβέρνησή σας έφαγαν το ξύλο της ζωής τους έξω από τη Βουλή.

Και ποιός θα ξεχάσει ποτέ τον Κύπριο φοιτητή; Ποιός θα ξεχάσει το απίστευτο ξύλο που ρίξανε τα πρωτοπαλλίκαρά σας στους φοιτητές που διαδήλωναν σ' όλη την Ελλάδα;

Και ειδικά αυτό το 4ο Ομονοίας.... Τι λουλούδι είναι αυτό; Έχει γίνει καταγγελία από Μαροκινή ότι ο σύντροφός της πέθανε από το ξύλο μετά την πολύωρη κράτησή του στο 4ο Ομονοίας.

Δύο μετανάστριες επίσης κατήγγειλαν ξυλοδαρμό πρόσφατα.

Το περιστατικό με τους αλλοδαπούς που βασανίζονται και το τραβάνε στο βιντεάκι είναι γνωστό εδώ και ένα χρόνο.

Ε Λ Ε Ο Σ ! ! ! !

Δηλαδή τι άλλο πρέπει να γίνει για να φύγει ένας Υπουργός σ' αυτή τη χώρα; Μήπως οι μπάτσοι έριχναν ξύλο χωρίς να το ξέρει ο Υπουργός; Μήπως το ήξεραν αυτό το βίντεο όλοι οι μπάτσοι αλλά δεν είχε φτάσει στα αυτιά της πολιτικής ηγεσίας; Τότε ας τους διώξουν λόγω βλακείας. Αν τους αρέσει περισσότερο αυτή η αιτιολογία, να τους τη χαρίσουμε.

Αλλά Πολύδωρα δεν ευθύνεσαι εσύ. Ευθύνεται ο Καραμανλής που έπρεπε να σε είχε διώξει νωρίτερα.

Σχόλιο - Που το πας ρε Κεδίκογλου;

Αμερικάνικα αεροσκάφη κάνουν 60 πτήσεις στην Ελλάδα, απαγάγουν και ανακρίνουν Πακιστανούς πολίτες στη χώρα μας. Εισαγγελείς προσωποποιούν τους ιθύνοντες και τους ονομάζουν και τώρα μετά από τόοοοσο καιρό, όπως όλα δείχνουν η υπόθεση πάει στο αρχείο γιατί δεν μπορούν -λέει- να βρουν τους δράστες.
Αντίθετα οι συντάκτες της εφημερίδας που τους έδειξε όλους να κάθονται και να πετάνε λουλούδια πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια δικάζονται με την κατηγορία της εσχάτης προδωσίας. (Αυτά έγιναν επί Ν.Δ).

18 μήνες μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των τηλεφωνικών υποκλοπών, ακόμη η δικαιοσύνη δεν έχει βγάλει ένα πόρισμα. Ακόμη δεν μπόρεσαν να πουν ποιός φταίει. (Και αυτά έγιναν επί Ν.Δ).

Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου δικαίωσε τις τράπεζες στην υπόθεση των penalties (με σταθερό επιτόκιο). Δηλαδή έστω και αν αποπληρώσεις το δάνειο που πήρες, μήνες πριν τη λήξη του, πρέπει να πληρώσεις όλό τον τόκο στην τράπεζα.

Στην υπόθεση των συμβασιούχων που πέρυσι ο Άρειος Πάγος με την 18/2006 απόφασή του είχε τοποθετηθεί θετικά ως προς τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, φέτος με τηλεφωνικές ψήφους 3 δικαστών, άλλαξε ρότα και τις απαγόρευσε. (Αντίθετη απόφαση θα διέλυε την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης - παρ' ό,τι προεκλογικά έδινε τέτοιες υποσχέσεις).

Μέσα σ' έναν μήνα αποκαλύπτεται ότι ο υιός του Προέδρου του Αρείου Πάγου έχει πλουτίσει ανεξήγητα την περίοδο του χρηματιστηρίου καθώς και ότι διορίστηκε μόλις αποφοίτησε στην νομοπροπαρασκευαστική επιτροπή του Υπουργείου Δικαιοσύνης (Επιτροπή Σοφών) - (όταν φυσικά ο πατέρας του ήταν Πρόεδρος του Αρείου Πάγου).
(Ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παπαληγούρας δεν κάνει το παραμικρό).

Για να μην τον αδικούμε όμως.... ακούστε και το επόμενο.
Δικαστές καταγγέλλουν ότι ο Ρωμύλος Κεδίκογλου τους κάλεσε στο γραφείο του και τους έδινε "ειδικές συμβουλές" να βγάλουν καταδικαστικές αποφάσεις όταν θα ξαναδικαστεί η υπόθεση της ΔΕΚΑ.
(Μόνο που η υπόθεση της ΔΕΚΑ αφορά στη διοίκηση του Υπουργείου Οικονομικών επι ΠΑΣΟΚ).

Δηλαδή; ; ; ; ;

Ξέρω, ξέρω, είναι όλα αυτά συμπτωματικά και η Δικαιοσύνη είναι ακέραιη και αμέτοχη στα κομματικά παιχνίδια που πάνε να την εμπλέξουν κακοπροαίρετοι και ύποπτοι δημοσιογραφικοί κύκλοι.

Πως με βλέπετε για εκπρόσωπο τύπου του Παπαληγούρα;

Κωλόμπατσοι ενωμένοι, ποτέ νικημένοι.

Τους ακούσατε πως μιλούσανε; Για αυτό το απίστευτο βίντεο που δείχνει τον άγριο βασανισμό κρατουμένων, ο αρχιφύλακας που τα διοργάνωσε και τα απολάμβανε όλα αυτά είπε: "Εντάξει, εγώ για πλάκα το έκανα".

Ε... Μπράβο ρε μαλάκα, αφού το έκανες για πλάκα, να σε αθωώσουμε. Ας το ξεχάσουμε λοιπόν. Καλά έκανες και το τράβηξες και σε βιντεάκι για να γελάνε και οι φίλοι σου.

Και μην ακούτε τώρα που βγαίνουν όλοι και καταδικάζουν το γεγονός. Πρέπει να περιμένουμε να δούμε τις ποινές και όχι μόνο αυτό... πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν τους δοθεί αμνηστία ξαφνικά σε ένα χρόνο ή για υπηρεσιακούς λόγους ανασταλεί η όποια ποινή επ' αορίστω. Ξέρουν ότι οι δημοσιογράφοι θα παρακολουθούν την ιστορία για ένα διάστημα. Ξέρουν όμως ότι και ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Σ' ένα χρόνο κανείς δεν θα θυμάται τίποτα και κανείς δεν θα ασχολείται. Και όμως ρε μάγκες... κάποιος θα ασχοληθεί και τότε.

Ο τύπος βασάνισε και το τράβηξε στο βίντεο για να το δείξει στους φίλους του. Βέβαια, τώρα ό,τι και να πούμε, ό,τι και να γραφτεί, δεν έχει αξία.

ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΟΙ.

Στην παραγματικότητα κανείς μπάτσος δεν λυπήθηκε από αυτό που είδε. Μόνο για τη δημόσια εικόνα τους ενδιαφέρονται. Κατά τα άλλα, αρχίζουν τις γνωστές μαλακίες.... "Ναι αλλά ξέρεις ότι εγώ κινδυνεύω και ρισκάρω τη ζωή μου και ότι αν βρεθεί αυτός στη θέση μου θα μου κάνει πολύ χειρότερα" και ένα σωρό τέτοιες αηδίες.

Δεν θα κάτσω να μιλάω για τα αυτονόητα. Δεδομένο είναι ένα: Οι μπάτσοι δεν καταλαβαίνουν. Αυτό σημαίνει ότι ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΟΙ.

Και μην αρχίσει κανείς τις μαλακίες του είδους "είναι μεμονωμένο περιστατικό και να μην γενικεύουμε και υπάρχουν πολλοί καλοί αστυνομικοί και λίγοι κακοί όπως σε όλους τους χώρους".

H παροιμία της ημέρας

Αν ήταν καλή η δουλειά θα δούλευε κι ο Δεσπότης.

(Μέρα που είναι, όποιος δουλεύει, τέτοια σκέφτεται)