Η παροιμία της ημέρας

Κάλλιο μία μέρα κόκκορης παρά πέντε μέρες κότα.

Μου είπε Ν Α Ι !!!

Της έκανα πρόταση γάμου και εκείνη δέχθηκε. Όλα αυτά μέσα σε σερπαντίνες και μπαλόνια σ' ένα απίστευτο τσιγγάνικο γλέντι στην Κάτω Αχαϊά που βάφτισα την γλυκύτατη Αφροδίτη Άννα. Σε λίγες μέρες θα σας δείξω φωτογραφίες. Οι κουμπάροι μου Παναγιώτης και Μαρία ήταν -το λιγότερο- καταπληκτικοί σε όλα.

Περιττό να σας πω ότι είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου (και ας είναι κλισέ).
Σας αγαπώ όλους (και διάφορα τέτοια χαρούμενα).

{Και εκεί που έγραφα αυτά και ήθελα να σας πω και άλλα χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο αρχισυντάκτης μου που μου είπε ότι την Τετάρτη ξεκινάμε. Επίσης πρέπει να τηλεφωνήσω στους συναδέλφους μου που είναι ακόμη στις παραλίες να γυρίσουν πίσω. Ώρε γούστα}
Ξενέρωσα τώρα. Δεν σας λέω τίποτα άλλο.

Τελικά ξεκινήσαμε νωρίς...

Εντάξει και τις άλλες χρονιές ερχόμασταν τον Αύγουστο στην Αθήνα αλλά δεν υπήρχε αυτό το πράγμα. Ακόμη δεν γυρίσαμε, ξεκινήσαμε δουλειά. Πολύ απότομο βρε παιδί μου. Νομίζω ότι τέτοιες απότομες μεταβολές κάνουν κακό στην υγεία μας. Με το μαλακό παιδιά...

Ωστόσο πρέπει να το συνειδητοποιήσω ότι το καλοκαίρι τελείωσε. Αντίο λοιπόν!

Καλέ τι κάνετε εσείς; Γυρίστε γρήγορα να μαυρίσετε λίγο και από μπροστά και γρήγορα πίσω. Έχουμε εκλογές είπαμε.

και γαμώ τις πληροφορίες...

Μας έπρηξαν με το τρέιλερ που έπαιζαν τόσες μέρες ότι έχουν καλές (πεταγόταν η άλλη και έλεγε πολύ καλές) πληροφορίες.

Καλές, πολύ καλές, πάρα πολύ καλές οι πληροφορίες αλλά πότε θα γίνουν οι εκλογές δεν ξέρουμε. Το τρέιλερ έλεγε για 20 Αυγούστου. Σήμερα έτρεξαν άρον άρον να βγουν στον αέρα όταν διέρευσε σ' όλα τα δημοσιογραφικά γραφεία ότι αύριο ο Καραμανλής τις ανακοινώνει. Σπουδαίες πληροφορίες... Καλή αρχή.

Έχουμε εκλογές

Έχουμε εκλογές. Είναι είδηση όπως και να το κάνουμε. Καλή σας όρεξη...

"Οι νταβατζήδες σε μάραναν" που έλεγε και η γιαγιά μου

Ρε Κωστάκη, πάλι βρε αγόρι μου έγινε κάτι που σίγουρα δεν ξέρεις. Αν το μάθαινες, σίγουρα θα εξαγριωνόσουν αλλά εσύ και πάλι με κάτι άλλο είχες πιαστεί και δεν είχες το χρόνο. Δεν πειράζει.
Βρε Κωστάκη, θυμάσαι που είχες πει:
«Πέντε-έξι “νταβατζήδες” κυβερνούσαν τη χώρα και νομίζουν ότι μπορούν να συνεχίσουν»;
Μάντεψε Κωστάκη. Συνεχίζουν!! Μην τρομάξεις. Κωστάκη διάβασε και λίγο παρακάτω.
Ο ΟΠΑΠ έκανε διαγωνισμό ενοικίασης λογισμικού, τερματικών και άλλων υπηρεσιών. Δηλαδή τα πάντα. Έκανε διαγωνισμό για να αναδειχθεί ο νέος μεγαλοπρομηθευτής που θα κερδίσει άπειρα από το δημόσιο ταμείο του κρατικού τζόγου.

Όταν κέρδισε το διαγωνισμό ο Κόκκαλης επί ΠΑΣΟΚ η ΝΔ και τι δεν είχε πει για τον εθνικό προμηθευτή και τον μεγαλοδιαπλεκόμενο Κόκκαλη που τον είχε κάνει σημαία διαφθοράς.
Κωστάκη η κυβέρνησή σου του έδωσε το κρατικό χρήμα για 4 χρόνια με απευθείας ανάθεση!!!

Γιατί ρε Κωστάκη έδωσες το κρατικό χρήμα στον Κόκκαλη με απευθείας ανάθεση; Δεν φοβάσαι μην εκτεθείς; Α... ναι. Είπαμε εσύ δεν ήξερες τίποτα.
Μ΄αυτό όμως ρε Κωστάκη που το λες και το ξαναλές και μας το έχουν πει και μας το έχουν ξαναπει ότι δηλαδή εσύ είσαι αμέτοχος σ' αυτά που κάνουν οι άνθρωποι που επέλεξες, δεν εκτίθεσαι περισσότερο; Δεν φτάνει πια το ότι δεν ήξερες; Ας ρώταγες.
Αν λοιπόν ρώταγες, θα μάθαινες ότι κάποια μέλη της επιτροπής -λέει- παραιτήθηκαν και ξαφνικά ο διαγωνισμός κηρύχθηκε άγονος -ελλείψει μελών επιτροπής- και αναγκαστικά, αναγκαστικά όμως, η δουλειά ανατέθηκε στον Κόκκαλη και πάλι!!! Με απευθείας ανάθεση παρακαλώ...!!!

Ρε Κωστάκη τουλάχιστον το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει διαγωνισμό.
Ρε Κωστάκη να σε ρωτήσω και κάτι άλλο.

Ποιοί είναι αυτοί οι νταβατζήδες που θα τους έκοβες τα πόδια και θα τους έβαζες φυλακή και, και, και.... ; Ποιοί είναι; Γιατί προφανώς ο Κόκκαλης δεν είναι. Δεν μας λες, ε.;;; Πες μας τότε ποιές είναι οι πόρνες που εκμεταλλεύονται οι νταβατζήδες. Αυτό έχεις το θάρρος να μας το πεις;

Η παροιμία της ημέρας

Άπιαστα πουλιά, χίλια στον παρά.

Ρε..., το χρήμα πολλοί αγάπησαν...

Ακούστε τι έμαθα σήμερα. Φίλος είχε κάτι επαγγελματικά πάρε δώσε μ΄έναν Ελληνοαμερικανό που ήταν ελληνικής καταγωγής δεύτερης γενιάς (στην Αμερική γεννήθηκε). Κάτι έγινε, κάτι δεν μπορούσε να γίνει, ... τα χάλασαν οι δυό τους. Στέλνει λοιπόν ο ένας μήνυμα στον άλλον που του λέει ότι δυστυχώς κύριε τάδε δεν μπορεί να ολοκληρωθεί η συνεργασία μας και ορίστε πάρτε πίσω τα χρήματά σας και συγγνώμη αλλά δεν φταίμε εμείς.
Και τότε στέλνει ο Ελληνοαμερικάνος ένα mail που και τι δεν τους είπε.. Τι γαμιούνται όλοι οι Έλληνες, γαμιούνται οι μάνες των Ελλήνων, που καλά μας έκαναν οι Γερμανοί και μας σκότωναν που τολμάμε - λέει - να είμαστε αντιαμερικάνοι... και θα πρέπει κάποτε να σταματήσει αυτή η ελληνική μαλακία του κομμουνισμού... και άλλα τέτοια. Εντάξει - σκέφτηκε ο φίλος - τρελός είναι, σιγά μην κάτσω να ασχοληθώ με τον μαλάκα.
Τι έμαθα όμως εγώ σήμερα...!!! Ότι ο ίδιος αυτός τυπάκος συμμετέχει με την εταιρεία του σε δημόσιο διαγωνισμό. Θέλει να πάρει τα ελληνικά λεφτά αυτών των ανθρώπων που καλά έκαναν και τους γαμούσαν οι Γερμανοί....
Τώρα πείτε μου, όχι επειδή είμαι κομμουνιστής -που δεν είμαι- ούτε επειδή μου έθιξε το πατριωτικό μου συναίσθημα-που δόξα τω Θεώ είναι ανθεκτικό και δεν ενοχλείται από ανοησίες ηλιθίων- αλλά μόνο και μόνο επειδή αυτός ο τύπος είναι μαλάκας, μόνο επειδή είναι μαλάκας, δεν αξίζει να ασχοληθώ εγώ επαγγελματικά μαζί του και να δημοσιεύσω τις απόψεις του μαλάκα που θέλει να πάρει τα έργα του ελληνικού δημοσίου; Όχι για να προστατεύσουμε το ελληνικό δημόσιο... Μόνο και μόνο επειδή αυτός είναι μαλάκας.
Σκεφτείτε δηλαδή ότι αυτός ο τύπος αν πάρει τη δουλειά, θα κάθεται και θα λέει στους Αμερικάνους φίλους του ότι πήγα στους ηλίθιους, πήρα τα λεφτά τους, τους κορόιδεψα και ήρθα πίσω στον αμερικάνικο παράδεισο να ζήσω. Λοιπόν, αυτού του τύπου, του κάνεις την παραμονή στην Ελλάδα αξέχαστη;

Αγαπητό μου ημερολόγιο 15 - Πουτάνα πρωτομηνιά

Ρε αγαπητό μου ημερολόγιο θέλω να σου πω τον πόνο μου.
Είμαι υψηλόμισθος. Είμαι ευνοημένος. Είμαι ολιγαρκής. Είμαι τύπος που δεν πολυβγαίνει. Δεν έχω κανένα ψώνιο με τα ακριβά ρούχα και δεν έχω κανένα ακριβό χόμπυ.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΛΑΙΜΟ;

Είναι απλά μαθηματικά. Κάθε πρώτη του μηνός πρέπει να πληρώνω:

500 ευρώ για το ενοίκιο μαζί με τους λογαριασμούς. (Μένω σε μια τρύπα στον Κολωνό 40 τετραγωνικών που αναγκαστικά το νοίκιασα επιπλωμένο όταν ξαφνικά έμεινα χωρίς σπίτι, έπιπλα και με χρωμένες κάρτες - Πονεμένη ιστορία).

500 ευρώ για τις δόσεις στις 2 κάρτες που είναι στο όριό τους (Βάζω 250 στην κάθε μία - πολύ λίγα δηλαδή - μάλλον θα μου ζητούν περισσότερα τουλάχιστον στην αρχή)

500 ευρώ το μήνα δάνειο αυτοκινήτου. Μιλάμε για αυτοκίνητο 1400 κυβικά. Όχι τίποτα τρελό. (Ένα αυτοκίνητο πήρα ο πούστης που να μην το έπαιρνα...)

500 ευρώ (για 6 μήνες) κάτι έξοδα που εμφανίστηκαν ξαφνικά για διάφορες επισκευές στο πατρικό μου που μένει ο πατέρας μου καθώς και 1500 ευρώ που πρέπει να πληρώσω στην εφορία σε δόσεις.

500 ευρώ για τη δόση του νέου καταναλωτικού δανείου που παίρνω την άλλη εβδομάδα γιατί έχω έκτακτα έξοδα (έξοδα κατασκευής ιστοσελίδας, διακοπές, βάφτιση και κάτι ακόμη μη ανακοινώσιμο) καθώς και για να ζήσω... Γιατί δεν μου φτάνουν όλα τα άλλα, πρέπει και να ζήσω...

Όλα αυτά μας κάνουν 2500 ευρώ πάγια έξοδα. Απλά μαθηματικά είναι αγαπητό μου ημερολόγιο (μην σου γαμήσω και εσένα τίποτα). Κάθε πρώτη του μηνός θα πρέπει να πληρώνω 2500 ευρώ πάγια έξοδα. Καλώς τα παιδιά, 3-0 που λέει και ο Αλέφαντος.

Και σ' αυτά δεν έχω βάλει τσιγάρα, βενζίνες, τηλέφωνο, κινητό (που είναι βασικό εργαλείο δουλειάς και πληρώνω αρκετά) ααααα.... και να ζήσω, έτσι; Δεν έχω βάλει έξοδα ζωής. Αλλά εντάξει, αυτά θα υπολογίζουμε τώρα;

Αγαπητό μου ημερολόγιο (για να μην σου γαμήσω τίποτα και εσένα που μου την έχεις δώσει τώρα) τα πάγια μόνο έξοδά μας είναι περισσότερα από τα εισοδήματά μας. Μόνο τα πάγια χωρίς το κόστος επιβίωσης. Χωρίς τίποτα άλλο. Κάθε πρώτη του μηνός τα σκάω... και σκάω.

Που να μην ξαναλλάξει μήνας ποτέ. Πουτάνα πρωτομηνιά.

Είναι τα τελευταία λόγια ενός ανθρώπου. Λίγα λεπτά πριν εκτελεστεί στην πολιτεία του Τέξας.

Θα σας ξαναδώ όλους στην άλλη πλευρά. Δολοφονήστε με. Είμαι έτοιμος. Ήρθε η ώρα να ξεκινήσει το πάρτυ.

Ο James Jackson εκτελέστηκε στο Τέξας στις 7 Φεβρουαρίου 2007

H παροιμία της ημέρας

Εγώ βαφτίζω και μυρώνω, άρα ζήσει άρα δε ζήσει.

Την Παρασκευή βαφτίζω ένα πανέμορφο κοριτσάκι στην Πάτρα. Είναι 1.5 έτους, τσιγγανάκι και από την Παρασκευή θα το λένε Αφροδίτη Άννα. Είναι κουκλάκι. Θα σας δείξω φωτογραφίες το Σάββατο.

H παροιμία της ημέρας

Έκανε κι η ψείρα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο

Δεν έχω κείμενο.

Δεν υπάρχει λόγος να έχω.

Δεν έχω λόγια... με άλλα λόγια.

Μου την έστειλε φίλος για να σας τη δείξω.

Προσωπικά βέβαια εμένα δεν μου αρέσει.

Το άκουσες αυτό αγάπη μου;

Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε για τον γυμνισμό αλλά ακούστε τι μου είπε φίλος που γύρισε από διακοπές στη Γαύδο. Μου λέει:

{Μάνο κοίτα να δεις, όλοι ήταν γυμνοί. Δεν μπορώ να πω ότι με χάλασε. Απλά αδιαφόρησα. Μετά άρχισε να κάνει κάτι τέτοια και η Εύη (η αρραβωνιαστικιά του), πάλι δεν μπορώ να πω ότι με ενόχλησε. Αδιαφόρησα. Και εκεί που την έχω πέσει στην παραλία και ξαπλώνω ακούω μια φωνή "μήπως έχεις φωτιά ρε φίλε";

Πάω να σηκωθώ να το εξυπηρετήσω το παλικάρι και βλέπω μπροστά μου 2 αρχίδια σε απόσταση μισού μέτρου. Αυτός είχε έρθει από πάνω και στεκόταν με τα αρχίδια του στη μάπα μου. Ε...εκεί μου κακοφάνηκε ρε πούστη... "Πάρε ρε φίλε τα αρχίδια σου παρά κει να περάσουμε, μαλάκα". Και τέλος πάντων ρε φίλε, δεν ξέχασε τον αναπτήρα της καμιά γκόμενα.

Μόνο αυτός ο μαλάκας ξέχασε να περάσει από το περίπτερο}.

Όπως καταλάβατε, η φωτογραφία δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία μας. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων....

H υποκρισία των bloggers

Τελικά πουθενά δεν μπορείς να είσαι απόλυτα ειλικρινής, ούτε καν στο blog σου. Έχεις κάνει το λάθος να μιλήσεις στους φίλους σου για το blog σου και κάποιοι το επισκέπτονται. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να γράψεις κάτι για αυτούς γιατί θα το διαβάσουν.
Αυτό έχει να κάνει και με πράγματα δυσάρεστα, έχει να κάνει όμως και μ΄αυτό που μου συμβαίνει. Έχω ένα τρομερά χαρούμενο μυστικό να σας εξομολογηθώ αλλά δεν μπορώ γιατί θα το διαβάσει και εκείνη και θα χαλάσει η έκπληξη.
Αυτό σημαίνει με τη σειρά του δύο πράγματα, Πρώτον ότι μια από αυτές τις μέρες θα φιλοσοφήσω για την υποκρισία των blogs (κάτι που ακούγεται ενδιαφέρον) και Δεύτερον ότι ούτε σ' αυτό το blog μπορώ να εκμυστηρευτώ αυτό που θέλω και άρα θα πρέπει να το κρατήσω μέσα μου. Είναι άδικο αλλά τι να κάνεις κιόλας.....

H παροιμία της ημέρας

Αν ήταν το βιολί ψωλή θα το παίζανε πολλοί.