Σήμερα θα μπορούσε να είναι μια χαρούμενη μέρα αλλά δυστυχώς ξημέρωσε δυσάρεστα.
Έφυγε ο πατέρας του φίλου. Έφυγε καθώς κοιμάταν. Ο ίδιος δεν έμαθε ποτέ από τι έπασχε. Ας αναπαυθεί. Ας ηρεμήσει. Η κηδεία έγινε σήμερα. Έφυγε ένας ευαίσθητος και έξυπνος άνθρωπος. Θα τον σκεφτόμαστε πάντα.
Ήρθε και πάλι το περσινό καλοκαίρι στο μυαλό μου. Ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου. Τα ξαναζώ στο μυαλό μου τώρα με το φίλο και τον πατέρα του.
Φίλε κουράγιο.
Και η μάνα μου σου εύχεται συλλυπητήρια από εκεί που είναι.
Φίλε κουράγιο. Η πουτάνα η ζωή συνεχίζεται.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Κρίμα. Λυπάμαι ειλικρινά. Διατηρώ την ανωνυμία μου αλλά πραγματικά λυπάμαι για αυτό που έγινε. Ποιός είμαι , δεν έχει σημασία
Δεν έχει σημασία όντως. Αν ήξερες το φίλο ωστόσο, φαντάζομαι ότι θα λυπάσαι και εσύ για το γεγονός και θα καταλαβαίνεις το τι νιώθει ο υιός που νεκροφιλά τον πατέρα του.
Αυτό είναι το υγειές (όσο και αν ακούγεται σκληρό), φαντάσου τι νιώθει ένας πατέρας που νεκροφιλά το υιό του.
φιλε μανο, η μανα μου πριν 16 χρονια πηγε στη κηδεια του ανηψιου της 23 ετων.η μανα της τοτε ζουσε ακομη και εθαβε εγγονο.τωρα 16 χρονια μετα η λευχαιμια χτυπαει και αλλο ανηψιο 17 ετων.Οι γιατροι σημερα ειπαν οτι η κατασταση ειναι ανεξελεγκτη πια..πιστεψε με οσο κι αν αγαπας τους γονεις σου το φυσιολογικο ειναι πρωτα οι γονεις.Κι ομως ακομα και τωρα τη μανα σκεφτομαι...ισως γιατι ειμαι κι εγω μανα η μαλλον μανουα οπως λεει κι ο γιωργακης μου!
Δημοσίευση σχολίου