Το παρακάτω post είναι ένα κομμάτι από το κείμενο που έγραψα με τίτλο: "δηλαδή πρέπει να με κάνετε Νεοδημοκράτη με το στανιό". Ωστόσο για τελείως προσωπικούς λόγους, το post κατέβηκε. Υπήρχαν αναφορές σε ανθρώπους που αγαπώ, οι οποίοι θεώρησαν ότι φωτογραφίζονται από το κείμενο. Κατεβάζω λοιπόν το υπόλοιπο γιατί δεν αφορά κανένα αλλά κρατώ την άποψή μου για το κίνητρο του Έλληνα ψηφοφόρου. Ορίστε...

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι ίδιοι. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν επίσης ότι εφόσον και οι δύο έχουν τους ίδιους οικονομικούς στόχους αναφορικά με την ευρωπαική μας πορεία, δεν μπορεί παρά να είναι παρόμοια τα μέτρα που θα λάβουν. Είμαι τέλος από αυτούς που πιστεύουν ότι οι γενικευμένοι αφορισμοί του ενός από τους δύο (ακριβώς για τους παραπάνω λόγους) είναι από αβάσιμοι ως ανόητοι και από φανατισμένοι ως ανώριμοι.

Η αλήθεια είναι μία. Η διακυβέρνηση της ΝΔ ήταν άθλια. Καμία φαντασία, καμία αποτελεσματικότητα, καμία διαχείριση κρίσης, πολλά σκάνδαλα και πολλοί πολλοί πολλοί κουμπάροι σε όλες τις θέσεις. Γιατί βγήκαν; Γιατί πίστευα και πιστεύω ότι ο Έλληνας ψηφίζει με δύο βασικά κριτήρια. Την οικογενειακή παράδοση και το συμφέρον. Πείτε πόσους νέους γνωρίσατε στη ζωή σας που ψήφιζαν κάτι διαφορετικό από τους γονείς τους. Και μετά εσείς που διαβάζετε αυτό το post κάντε την ίδια ερώτηση και στον εαυτό σας. Αυτό βέβαια είναι ως ένα βαθμό και θεμιτό. Ο άλλος παράγοντας είναι το συμφέρον. "Ποιός θα με βολέψει; Ποιόν έχω γνωστό;"
Και τα δύο κριτήρια είναι τόσο ισχυρά στο DNA του νεοέλληνα που αφήνουν ένα πολύ πολύ μικρό περιθώριο πολιτικής κρίσης. Δηλαδή ο Έλληνας ψηφοφόρος είναι βόδι. Ήταν το ίδιο βόδι όταν έβγαζε το ΠΑΣΟΚ για 20 χρόνια παρά τα όσα έκανε στην Ελλάδα, ειδικά κατά τη διακυβέρνηση Σημίτη. Είναι το ίδιο βόδι και τώρα που ξαναβγάζει με την ίδια διαφορά μια κυβέρνηση που όπου και αν δοκιμάστηκε, απέτυχε. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι ήταν και είναι το ίδιο πράγμα. Αρέσει στους Νεοδημοκράτες. Δεν αρέσει στους ΠΑΣΟΚους. Είναι αυτό που λέμε "άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς". Σιγά το πράγμα. . .