Το φοράω και είμαι σαν ρομπότ. Όλοι στη δουλειά με κοιτούν περίεργα αλλά κανείς δεν με ρωτά από διακριτικότητα. Τους ευχαριστώ για αυτό.
Βασικά είναι σαν να μου κάρφωσε κάποιος ένα μαχαίρι στο στήθος και εγώ έβαλα ένα πουκάμισο και βγήκα έξω ... χωρίς να βγάλω το μαχαίρι.
Είναι άλλη μία από τις καρδιολογικές εξετάσεις που κάνω τακτικά.
Όχι, δεν είμαι 60 χρονών. Είμαι μόλις 30.
Αλλά είπαμε... ποιός σε γαμάει και σένα ρε καρδιακή ανεπάρκεια; ! ;
Έχω πολύ σημαντικότερα πράγματα να σκεφτώ προς το παρόν. . . Και σε λίγο καιρό θα τα ανακοινώσω, και θα ανατραπεί το σκηνικό..!!
Τι λες αγαπητό μου ημερολόγιο; Να το ανακοινώσουμε; Όχι ακόμη; Έγινε, ό,τι πεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Ναι, όπως το να παντρευτείς... Θα μας το πεις καιρό αργότερα!
Υ.Γ. Αλήθεια τι τα γράφω λες και τα διαβάζει κανείς. Μάλλον γι' αυτό τα γράφω. Μου αρέσει. Το έχω βρει ως παιχνίδι να βουτάω στις αναμνήσεις άλλων και να θυμάμαι τι έκανα εγώ εκείνο τον καιρό...Δεν θέλετε να ξέρετε!
Δημοσίευση σχολίου