-Πάμε να πιούμε καμιά μπύρα;
-Μια μπύρα όμως μόνο. Έχουμε δουλειά αύριο.
Το σύνδρομο της μιας μπύρας
-Γειά σας. Τι κάνετε;
-Μια χαρά. Εσείς; Τι να βάλω; Καμιά μπύρα ή ουισκάκι; (Το πρώτο λάθος).
-Ουισκάκι (το δεύτερο λάθος).
Με τα πολλά γίναμε κομμάτια. Δεν βλέπαμε που πατούσαμε και πού πηγαίναμε. Και αυτό λέγεται "το σύνδρομο της μιας μπύρας".
Είναι η εποχή (που σε αναγκάζει να εκμεταλλεύεσαι κάθε ευκαιρία που σου δίνεται για να μεθύσεις και να ξεχαστείς), είναι η ρουτίνα (που σε πιέζει να ξεπιεστείς όποτε μπορέσεις έστω και αν χρειαστεί να πεις μικροψεμματάκια στον εαυτό σου), είναι η πόλη (που σου κόβει κάθε ανθρώπινη διάσταση που το αλκοόλ απεναντίας σου τονίζει), είναι η κοινωνία (που θέλει να σε κάνει σαν και εκείνη αντιερωτικό και ξενέρωτο και στιγμές σαν και αυτές σου υπενθυμίζουν ότι δεν παραδόθηκες ακόμη σ' αυτήν την πουτάνα την αστική καθωσπρέπει ταξική ευταξία. Ο ανταρτοπόλεμος συνεχίζεται), είναι ο χρόνος (που περνάει γρήγορα -έτσι τον ρυθμίσαμε με τις επιλογές μας- που όμως λειτουργεί και σαν ξυπνητήρι που μας καλεί να αφυπνιστούμε και ν' αργήσουμε -δεν πειράζει και τόσο τελικά- και να καταλάβουμε ότι ακόμη και ο μικρόκοσμός μας μπορεί να γυρίζει και χωρίς εμάς. Είναι ευλογία να το ξέρουμε αυτό), είναι τέλος αυτή η υπακοή (που δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα αν την αποκρούσεις και την αναιρέσεις και τη συνθλίψεις, έστω και με το αλκοόλ).
Αυτό είναι το σύνδρομο της μιας μπύρας, σύνδρομο της εποχής μας και της καθεστηκυίας τάξης με βαθιές όμως ρίζες στην μποέμ έκδοση του εαυτού μας και στην ανυπακοή. Να ανυπακούετε κύριοι.Τα σέβη μου.
ΥΓ. Το σύνδρομο έχει σημασία. Όχι το αλκοόλ. Αυτή η έννοια είναι καθαρά συμβολική στην ιστορία μας. Θα μπορούσε να είναι ο,τιδήποτε άλλο.
8 σχόλια:
Αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις μια ΆΓΝΩΣΤΗ για σένα λέξη, μάθε πρώτα πως γράφετε αγαπητέ μου...
καθεστηκία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, αλλά το σωστό είναι καθεστηκυία!!!
ΆΣΧΕΤΕ!!!
Πολύ σωστά.
Σ' ευχαριστώ ανώνυμη. Πάντως το υφάκι σου δεν το πολυκατάλαβα.
Και για μια στιγμή... τώρα που το βλέπω -αν και δεν μου αρέσει αυτή η ηλίθια αντιδικία αλλά επειδή δεν κατάλαβα το υφάκι σου- να σε ρωτήσω κάτι;
"μάθε πρώτα πως γράφετε (ενν. η λέξη) αγαπητέ μου"
Έτσι γράφεται το "γράφετε" ρε κακομοίρα... που ψάχνεις με το λεξικό στο χέρι να βρεις "άσχετους". Τώρα που βρήκες έναν, είσαι εντάξει;
Μην τον ταλαιπωρείται, (έτσι γράφεται ανώνυμη;;;) έχει hangover.
Τελικά, πράγματι, και εξ' αφορμής δηλαδή, αν έκανε την διόρθωση ευγενικά και με χαμόγελο, θα είχε εφιάλτες το βράδυ;
Πέρα απο τη συγκεκριμένη περίπτωση, το υβριστικό και επιθετικό (σε προσωπικό) επίπεδο, σχόλιο μέσω διαδικτύου στο blog άλλου ανθρώπου, μου φέρνει σε πολύ ανώριμο και κομπλεξικό τρόπο συμπεριφοράς.
Η δε ανωνυμία, όταν κανείς επιλέγει υβριστικό περιεχόμενο, είναι κλασσική θρασυδειλία.
Χαλάρωσε, ανώνυμε, βάλε ένα ουισκάκι κερνάει ο Μάνος.
Οχι, δεν γράφεται έτσι!!! Κι αν έγινε επίτηδες σιγά τα ωά! Ωραίες οι ηλίθιες αντιδικίες, συγκεντρώνουν πάντοτε τα περισσότερα σχόλια. Ενας ακόμα θρασύδειλος ηλίθιος προστέθηκε -μιλώ για τον εαυτό μου- είμαστε ήδη τέσσερις και περιμένω κι άλλους...
Όλοι οι αλκοολικοί τα ίδια λένε
www.ellinikowdiplos.blogspot.com
Χαίρομαι που με διορθώσατε, αλλά περισσότερο χαίρομαι που ένα σχόλιό μου έφερε τόσα άλλα... Μου αρέσουν αυτά τα γλωσσικά παιχνίδια. Αλλα μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο και για το blog που ξεκίνησε με περγαμηνές, έφερε αέρα αλλαγής στο υπάρχον τοπίο με εύστοχες πολιτικές παρατηρήσεις και κατάντησε "συνωστισμός από προσωπικές εμπειρίες" ως επί το πλείστον. Τις περισσότερες φορές αδιάφορες...
By the way είμαι ανώνυμος και όχι ανώνυμη... Μου αλλάξατε και το φύλο αει ντε μπράβο, αλκοολικοί!!!
Υ.Γ. Αυτός ο Μάρκελλος κάτι μου θυμίζει. Δεν είναι αυτός που ασχολείται με τις "δημόσιες τηλεοράσεις"; Ευχαριστώ μια διασημότητα που ασχολήθηκε μαζί μου.
"έφερε αέρα αλλαγής στο υπάρχον τοπίο" το blog μου; Μπράβο σχόλιο...
Τώρα ανώνυμε μεταξύ μας... Πιστεύεις ότι δεν κατάλαβα ποιός είσαι; Κάνε μου λοιπόν μια χάρη. Μην ασχολείσαι μαζί μου άλλο ρε παιδάκι μου. Δεν μπορεί να είσαι τόσο μαλάκας πια.
Δημοσίευση σχολίου