Ζω τα καλύτερα

Το χθεσινό βράδυ πάλι το πέρασα με τους τσιγγάνους κουμπάρους μου. Φτάσαμε στην Κάτω Αχαϊά κατά τις 8. Έπρεπε να πάμε για να πλύνουμε τη βαφτιστήρα μας και να την ντύσουμε. Ασημώσαμε το νερό και μετά η ΑσπαΛένα έκανε τα υπόλοιπα καθό,τι ο νονός -εγώ δηλαδή- άχρηστος.

Εμένα εντωμεταξύ όλα αυτά της βάφτισης, παρό,τι ο ίδιος νονός, μου φάνηκαν πολύ παράξενα. Χθες έμαθα ότι το νερό μετά το ρίχνεις στα λουλούδια του σπιτιού. Μέχρι τότε λοιπόν απλά παρατηρούσα απορημένος περισσότερο. Μετά κατάλαβα γιατί γίνονται όλα αυτά. Οι απίστευτοι τσιγγάνοι ψάχνουν απλά αφορμές για να γλεντήσουν. Ξαναστήθηκε λοιπόν ένα τραπέζι στο άψε σβήσε και εμείς με τους συγκούμπαρους, με τους κουμπάρους μας και τους κουμπάρους των κουμπάρων μας δεν σηκωθήκαμε μέχρι τις 3 τα ξημερώματα.

Ήρθε και ο Βασιλιάς της φυλής και έκατσε μαζί μας αφού έκανε μια βόλτα στο μαχαλά που συμπτωματικά γιόρταζε σε κάθε γειτονιά του. Αρραβώνες, γάμος, διπλή βάφτιση, όλα σ' ένα απίστευτο βράδυ σε ένα μικρό χωριό που στολίστηκε με ροζ μπαλόνια και πολλά πυροτεχνήματα και πολλά πολλά πολλά λεφτά. Ο γαμπρός έσκασε 25 χιλιάρικα για να παντρευτεί τη νύφη της γειτόνισας. 25 χιλιάρικά μέσα σε χρυσό δίσκο στο κέντρο του τραπεζιού. Και όλος ο μαχαλάς σε μια γιορτή, ένα απλό Σαββατοκύριακο. Ο Κόκος (το παρατσούκλι του Γιώργου) χόρεψε το τσιφτετέλι που χορογράφησε μόνος του με ιδιαίτερες φιγούρες που κάνει μόνο αυτός και που όλοι κάθονται να θαυμάσουν -παρακαλώ- όταν σηκώνεται να χορέψει. Ο υπογράφων χόρεψε όσο ποτέ άλλοτε αθροιστικά στη ζωή του. Και μετά θέλετε να μου πείτε ότι εγώ δεν έχω τσιγγάνα καρδιά... Ρε δεν σας τα είπανε καλά.