Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

Οι επόμενες...

"Θεωρείτε ότι αν ήξεραν το αποτέλεσμα από την αρχή οι δύο υποψήφιοι, ο Γιωργάκης και ο Βαγγέλης, θα επέλεγαν να διεξαχθεί αυτή η εκλογική αναμέτρηση;"
Αυτό το ερώτημα άκουσα να τίθεται σε μια ραδιοφωνική εκπομπή και με προβλημάτισε.
Αν λοιπόν μπορούσα να συμμετάσχω σ' αυτήν την κουβέντα, θα εξέθετα τους εξής προβληματισμούς.
Πιστεύω ότι ο Γιωργάκης πλέον είναι με την πλάτη στον τοίχο. Ναι, έδειξε ότι είναι το αφεντικό στο ΠΑΣΟΚ και τη βάση του αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στην επόμενη ήττα, δεν θα τον διώξουν. Τώρα, μεταξύ μας, και ο ίδιος δεν νομίζω να μείνει αν χάσει και πάλι. Θα πρόκειται για διασυρμό του ονόματος. Και αυτό δεν θα το επιτρέψει η ίδια βάση που τώρα του είπε να συνεχίσει.
Επίσης στην περίπτωση που χάσει ο Γιωργάκης, τότε αναμφισβήτητα προβάλλει ως αρχηγός , σχεδόν αυτοδίκαια πλέον ο Βαγγέλης. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Βαγγέλης δεν έχασε από την εκλογική αυτή διαδικασία. Ούτως ή άλλως ήταν ο "επόμενος". Δεν χρειαζόταν να δείξει πόσο αχόρταγος και κακός άνθρωπος είναι. Αυτό πέρασε στον κόσμο, τουλάχιστον στη μερίδα του άλλου στρατόπεδου, που είναι το 60% του ΠΑΣΟΚ. Το ότι πόλωσε ο ίδιος το κλίμα, ήταν λανθασμένη κίνηση γιατί έκανε εχθρό του το μεγαλύτερο μέρος του. Θα μου πείτε... δεν αλλάζει αυτό; Πως δεν αλλάζει.... αλλά λέμε τώρα.
Μετά από αυτά δηλώνω τα κάτωθι:

Αν γνώριζαν εξαρχής το αποτέλεσμα, οι δύο πολιτικοί, θα ήταν φρονιμότερο να μην κάνουν όλο αυτό που έκαναν. Ο Γιωργάκης έμαθε ότι το 40% του κόμματός του τον θεωρεί ανίκανο. (Πραγματικά πιστεύω ότι δεν το είχε καταλάβει) και ο Βαγγέλης μόνο έχασε. Στις εκλογές, στη συμπάθεια, στα λεφτά, στο γόητρο.. μόνο έχασε. Από την αρχή έχανε και δεν σταμάτησε να χάνει.

Ο μόνος που κέρδισε είναι ο Νίκος Αθανασάκης. Αυτός πλέον διέλυσε κάθε αντίθετη προς αυτόν φωνή και μας είπε εν ολίγοις ότι σ' αυτό που κάνει, είναι ατσίδας. Σ΄αυτόν το βγάζω το καπέλο. Δεν κόλωσε αρχικά, οργάνωσε τις δυνάμεις του και τους διέλυσε.

Θεωρώ ότι αυτός είναι που πέρασε αρχικά την άποψη ότι ο Βαγγέλης είναι ο αγαπημένος των συγκροτημάτων, επιχείρημα καταλυτικό για την καρδιά του αγνού σοσιαλιστή και έκανε ακριβώς το ίδιο υπέρ του Γιώργου. Χειρίστηκε αριστοτεχνικά το χρόνο που εκείνος επέλεξε σοφά να είναι τόσο μεγάλος μέχρι τις κάλπες και πιστεύοντας ακράδαντα ότι ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος γιατρός, (σωστά το πίστευε και αυτό) πόνταρε στο όνομα του Παπανδρέου που όσο ζει αυτή η γενιά, παραμένει σημαία. Όλα αυτά μας κάνουν 60%.

Δεν υπάρχουν σχόλια: