Πέμπτη 14 Ιουνίου 2007

Aγαπητό μου ημερολόγιο 7

Πως λες στον πατέρα σου ότι έχει ένα χρόνο ζωής;
Πως ξεκινάς αυτή τη συζήτηση;
Ο φίλος μας πρέπει να τα σκεφτεί όλα αυτά άμεσα.

Θυμάσαι ημερολόγιό μου που τα περάσαμε και εμείς αυτά πέρυσι;
Πως λες στη μητέρα σου ότι έσβησε και η τελευταία ελπίδα; Πως της λες ότι η εγχείριση απέτυχε, όταν ξυπνήσει από την νάρκωση; Πως της λες ότι μπήκαμε στον τελευταίο μήνα;
Πως της λες ότι δεν βγαίνει ο μήνας;

Ο υιός πρέπει να σταθεί απέναντι από τον πατέρα του και να του πει ότι έχει ένα χρόνο ζωής. Κουράγιο φίλε. Κλάψε φίλε.

3 σχόλια:

november είπε...

Δεν το λες... δε χρειάζεται να ξέρει...

Ανώνυμος είπε...

Bγαίνω από τη σπηλιά μου για έναν και μοναδικό λόγο:

Πολύ πρόσφατα περάσαμε από το δίλημμα που περιγράφεις. Η σύζυγος δεν έμαθε ποτέ την ακριβή ποσότητα κόκκων άμμου που απέμεναν στον άντρα της. Μόνο τα παιδιά το γνώριζαν και ο πολύ στενός κύκλος.

Η σύζυγος φυσικά και το διασθάνονταν, αλλά και η ίδια έδειχνε ότι δεν ήθελε να ξέρει πόσο ακριβώς.

Άλλωστε τους διαψεύσαμε: οι γιατροί είπαν για έναν μήνα και ο αγαπημένος μας κράτησε τριπλάσιο χρόνο.

Μάνος είπε...

Εγώ κύριοι το είπα. ΔΕν ξέρω ακόμη πως το έκανα αλλά άποφάσισα ότι έχει δικαίωμα να ξέρει την αλήθεια και το είπα. Δεν είμαι σίγουρος ότι έκανα το σωστό πάντως.
Τώρα ο φίλος πρέπει να αντιμετωπίσει το δίλημμα. Όταν ήμουν εγώ στο πρόβλημα, ο ίδιος φίλος μου έλεγε το ίδιο κλισέ που είναι όμως και η ουσία. . Το ίδιο κλισέ θα του πω και εγώ. Κουράγιο φίλε. Η πουτάνα η ζωή συνεχίζεται.